அதிகாலை ஐந்து மணிக்கெல்லாம் எழுந்து கொண்டு சுறுசுறுப்பாக வீட்டு வேலைகளை செய்யத்
தொடங்குவதை வழக்கமாக வைத்திருந்த கஸ்தூ¡¢, அன்று கண் விழித்தபோதுமணி ஏழாகி இருந்தது.
ஜன்னல் திரைகளைக் கிழித்துக்கொண்டு சூ¡¢யனின் ஒளிக்கிரணங்கள் அவளது அறைக்குள்
நுழைந்திருந்தன. அலுத்துக் கொண்டே எழுந்தவள், அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் அன்றைய
பொழுதின் அலுவல்களுக்குத் தயாராகியிருந்தாள். ஞாயிற்றுக்கிழமை அன்று! நிதானமாக சமையல்
ஆரம்பிக்கலாம். கணேஷ¤ம், திவ்யாவும் எழுந்து கொள்ள எப்படியும் ஒன்பது மணியாகி விடும்.
அவர்களுக்கு ஏதாவது பிரட், சேண்ட்விச் அல்லது ஆம்லெட் செய்து கொடுத்து விட்டால், பத்து மணிக்கு
மேல் அடுப்புப் பற்ற வைத்தால் போதும். அப்புறம், வா¢சையாக டி.வியில்வரும் நிகழ்ச்சிகளில் தனக்குப்
பிடித்தவற்றை மட்டும் பார்த்து கொஞ்சம் நேரத்தைக் கொல்லலாம். இந்த டீ.வி.மட்டும் இல்லாமல்
போயிருந்தால், ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு இறந்திருந்த கணவனுக்காக, தான் இன்னும் அழுது
கொண்டு தானிருப்போமோ என்று அவளுக்கு அவ்வப்போது தோன்றுவது உண்டு.
கையில் 'ஹிந்து' பேப்பரை எடுத்துப் புரட்டியவளுக்கு, சட்டென்று முந்தைய நாள் இரவில் நடந்த
சம்பவங்கள் ஞாபகத்துக்கு வரவும், அவள் உடல் சற்றே நடுங்கியது. தான் கண்டிருந்தது கனவா அல்லது
நிஜமா என்று அவளுக்கு அப்போதும் சா¢, இப்போதும் சா¢, குழப்பமாகவேஇருந்தது.
கணவர் இறந்த அடுத்த வருடமே கஸ்தூ¡¢, மகள் திவ்யாவுக்கு தூரத்து சொந்தத்தில் ஒரு நல்ல வரனாகப்
பார்த்து, திருமணம் செய்து வைத்திருந்தாள். ஆனால், திவ்யாவின் வாழ்க்கை கஸ்தூ¡¢ எதிர்பார்த்ததைப்
போல சந்தோஷமாக இருக்கவில்லை. ஒரு வருடம் கூடக் குடித்தனம் நடத்த முடியாமல், அவள்
கண்ணீரும் கம்பலையுமாகத் திரும்பி வந்தாள். இன்னும் விவாகரத்து வழக்கு நடந்து கொண்டிருக்கிறது.
ஏதோ படித்திருந்ததால், அவள் ஒரு வேலையைத் தேடிக்கொண்டு, மனதைத் தேற்றியபடி வாழ்க்கையை
ஓட்டியபடி இருந்தாள்.
இவளுக்குத் தான் வாழ்க்கை இப்படி ஆகி விட்டிருந்ததென்றால், மகன் கணேஷின் கதை வேறு மாதி¡¢
இருந்தது. எப்போதோ, எவளையோ காதலித்து, அவளும் இன்னொருவனைத் திருமணம் செய்து
கொண்டு, வாயும் வயிறுமாய் வந்து நின்றதைப் பார்த்தபிறகும், அவளது நினைவை மறக்க முடியாமல்,
திருமணமே வேண்டாம் என்று பிடிவாதமாக இருந்து வந்தான்.
'சா¢, இந்தக் குடும்பத்தின் தலையெழுத்து இவ்வளவு தான்' என்று கஸ்தூ¡¢ நேற்று வரை விரக்தியுடன்
வாழ்ந்து வந்திருந்தாள். ஆனால், நேற்று இரவு அவள் கண்ட காட்சி, அவளுக்கு ஒரு உண்மையை
உணர்த்தியது. அது, என்ன தான் அக்கா, தம்பியாக இருந்தாலும் ஏதாவது ஒரு விதத்தில் 'ருசி கண்ட
பூனை'களை வீட்டில் விட்டு வைத்திருப்பது அவ்வளவு நல்லதல்ல என்பதே!
கண்களை மூடிக்கொண்டாள் கஸ்தூ¡¢. அவளது மனக்கண்கள் முன்பு அவள் கண்ட அந்தக் காட்சி வந்து
போனது.
நேற்று நள்ளிரவில் அந்தக் கூச்சல் கேட்டுக் கண் விழித்தாள் கஸ்தூ¡¢.
"போடா நாயே!"
கஸ்தூ¡¢க்கு அடுத்த கணமே பு¡¢ந்து விட்டது. மீண்டும் அவளது மகன் கணேஷ¤ம் மகள் திவ்யாவுக்கும்
சண்டை மூண்டிருக்கிறது. இந்த முறை அவர்கள் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருப்பது எந்தக்
காரணத்துக்காகவோ?
"எதுக்கு இப்படிக் கத்தி ஊரைக் கூட்டறே நீ?" எது கணேஷ்."இப்ப என்ன நடந்து போச்சுன்னு நீ இப்படி
சாமியாட்டம் போடறே!"
கஸ்தூ¡¢க்கு வேறு வழியில்லை. எழுந்து போய் என்னவென்று கேட்க வேண்டியது தான். அக்கம்
பக்கத்திலிருப்பவர்கள் கேட்பதற்குள் இந்த அசிங்கத்தை உடனடியாக நிறுத்தியே ஆக வேண்டும்.
படுக்கையிலிருந்து எழுந்தபடி, அவள் மகளும் மகனும் இருந்த அறையை நோக்கி நடந்து போனாள்.
"என்ன நடந்து போச்சுன்னு இவ்வளவு சாதாரணமா கேட்கிறே? உனக்குத் தொ¢யுமில்லே, என்னோட
வாயிலே விடாதேன்னு நான் உன் கிட்டே எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன்? பாவி..அசிங்கம்
பண்ணிட்டியேடா," என்று திவ்யா எ¡¢ந்து விழுந்ததைக் கேட்டுக்கொண்டே போய்க்கொண்டிருந்த
கஸ்தூ¡¢க்கு விஷயம் பு¡¢ந்தது.
'திக்'கென்றது கஸ்தூ¡¢க்கு!
அட கடவுளே, தன் வீட்டிலேயே இப்படியொரு அக்கிரமம் நடந்து கொண்டிருக்கிறதா? இவர்களை நாம்
இதற்காகவா இப்படி சீராட்டிப் பாராட்டி வளர்த்தோம்? இறந்து போன தனது கணவனின் ஆத்மா தன்னை
மன்னிக்குமா? அக்கா, தம்பி என்கிற உறவின் எல்லைகளை உடைத்துக் கொண்டு, காமவெறியில்
மிருகங்களைப் போல புணர்ந்து கொள்ளும் அளவுக்கு அவள் குழந்தைகள் என்ன அவ்வளவு
கீழ்த்தரமானவர்களா?
அவளது நெஞ்சு துடித்தது. என்ன ஆனாலும் சா¢, இந்த அக்கிரமத்தை இனியும்தொடர விடக்கூடாது.
இவர்களின் மீது வைத்திருந்த நம்பிக்கைக்கு, தனது முகத்தில் காறி உமிழ்ந்திருந்த இருவருக்கும் தக்க
தண்டனை கொடுக்காமல் விடக் கூடாது. இப்படியெல்லாம் பல வித கொதிப்போடு, அவர்கள் இருந்த
அறையை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருந்த கஸ்தூ¡¢, திடீரென்று ஒரு வினாடி தயங்கி நின்றாள்.
கூடாது! இந்த விஷயத்தை இந்த சந்தர்ப்பத்தில் பேசி பொ¢து படுத்தக் கூடாது. நிதானமாக யோசித்து,
ஒரு நல்ல முடிவை எடுக்க வேண்டும் என்று அவள் முடிவெடுத்தாள். சத்தம் போடாமல் ஹாலில் இருந்த
டைனிங் டேபிள் மீதிருந்த குவளையிலிருந்து தண்ணீர் குடித்து தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக்
கொண்டாள். குளிருந்த நீர் தொண்டையில் இறங்கியதும், அவளது மூளையும், மனமும் கூட சற்று
குளிருந்தது போலிருந்தது அவளுக்கு.
'இப்போது அவர்கள் என்ன செய்து விட்டார்கள்? இதுவே இவர்கள் தங்களது அ¡¢ப்பைத்
தீர்த்துக்கொள்ள,வெளியே எவருடனாவது தொடர்பு வைத்திருந்து, அதனால் ஏதாவது பிரச்சினை
ஏற்பட்டிருந்தால் என்ன ஆயிருக்கும்? குடும்ப மானமே சந்தி சி¡¢த்திருக்குமே! அக்கா தம்பியாக
இருந்தால் என்ன? அவர்களும் மனிதர்கள் தானே?' -இப்படியொரு வித்தியாசமான
அணுகுமுறையோடும் அவள் யோசிக்கத் தவறவில்லை.
அவளது கண்கள் தொடர்ந்து சத்தம் வந்து கொண்டிருந்த அறையையே நோக்கிக் கொண்டிருந்தன.
ஆனால், அவளது கால்கள் அவளை ஏமாற்றியபடி அந்த அறையை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கியிருந்தன.
அறையின் கதவுப்பக்கம் வந்த பிறகு தான், தான் எங்கு வந்து நின்று கொண்டிருக்கிறோம் என்ற
உணர்வே கஸ்தூ¡¢க்கு வந்தது. உடனே அவள் சுவரோடு சுவராக ஒட்டியபடி நின்று கொண்டாள்.
அவர்கள் இன்னும் உரத்த குரலில் சண்டை போட்டுக் கொண்டு தானிருந்தனர் - இவ்வளவு உரக்கப்
பேசினால், தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் அம்மா எழுந்து வந்து விடக் கூடும் என்ற பயம் அவர்கள்
இருவருக்குமே இருப்பதாகத் தொ¢யவில்லை.
"என்னக்கா நீ? இதுக்குப் போய் இவ்வளவு கூப்பாடு போட்டுக்கிட்டு? நான் என்ன வேணுமுன்னா
பண்ணினேன்? ஏதோ, இன்னிக்குக் கொஞ்சம் கன்ட்ரோல் பண்ண முடியாமப் போயிருச்சு," என்று
கணேஷ் அக்காவிடம் விளக்கம் அளித்துக் கொண்டிருந்தான்.
"சீ! பொய் சொல்லாதே! எனக்குத் தொ¢யும். நீ வேணும்னே தான் பண்ணினே," என்று திவ்யா இன்னும்
எ¡¢ந்து விழுந்து கொண்டு தான் இருந்தாள்.
"சா¢..அப்படியே வைச்சிக்க, என்ன பண்ணலாங்கிறே?" என்று கணேஷின் குரல் உயர்ந்தது. "இவ்வளவு
நேரமா நான் உனக்கு நக்கி விடலியா? நான் ஏதாவது சொன்னேனா? நீமட்டும் ஏன் இப்படி பத்ரகாளி
போல ஆடறே?"
"வாயை மூடுரா! என்னோடதும் உன்னோடதும் ரெண்டும் ஒண்ணா? அர்த்தமில்லாமப் பேசாதே!"
"சா¢க்கா, உன்னோட பேசிப் புண்ணியமில்லே," என்று கணேஷ் கூறியதும்,அங்கே ஒரு அசாதரணமான
அமைதி நிலவத் தொடங்குவதை கஸ்தூ¡¢ உணர்ந்தாள். எட்டிப் பார்க்க வேண்டும் என்று அவளுக்கு
ஏற்பட்ட ஆவலைக் கட்டுப்படுத்தியபடி, சுவரோடு சுவராக ஒட்டி நின்று கொண்டிருந்தாள் அவள்.
"கணேஷ், என்னடா பேண்ட்டை மாட்டிக்கிட்டு...எங்கே போறே? கணேஷ்..எங்கேடா போறே?" திவ்யா
கிசுகிசுத்த குரலில் கேட்பது காதில் விழுந்தது.
"எங்கேயோ போறேன் வுடு," என்று கணேஷ¤ம் அதே கிசுகிசுத்த குரலில் பதில் அளிப்பதும் காதில்
விழுந்தது. அவனது குரல் சற்றே உடைந்திருந்தது போலத் தோன்றியது கஸ்தூ¡¢க்கு. ஒரு வேளை,
அழுகிறானோ?
"டேய்..கணேஷ்..என்னடா இதுக்குப் போய் கோவிச்சிக்கிட்டு..நில்லுடா..டேய்..டேய்," என்று திவ்யா
தொடர்ந்து கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள்.
"கைய விடுக்கா," என்று கணேஷ் எ¡¢ந்து விழுந்தான். "இப்படித் தான் நீங்களெல்லாம்..நல்லா மூடு
வரும்போது எதையாவது சொல்லிட்டு..போங்கக்கா..என்னைப் போக விடு!"
"ப்ளீஸ்டா கணேஷ்..அக்கா தொ¢யாம சொல்லிட்டேண்டா..ப்ளீஸ்..என்னை விட்டுட்டுப்போயிடாதேடா
ப்ளீஸ்..எனக்கு உன்னை விட்டா யாருடா இருக்காங்க? போகாதேடா..ப்ளீஸ்."
"சொன்னாக் கேளக்கா..நான் போறேன்..இங்கே இருந்தா ஏதாவது பிரச்சினை வரும்..எதுக்கு வீண்
வம்பு..என்னை விடுக்கா."
"என்னடா இவ்வளவு கல் நெஞ்சக்காரனா இருக்கீங்க ஆம்பிளைங்க?"
"அறைஞ்சு பல்லைக் கழட்டிருவேன்! மா¢யாதையா என்னை போக விடுக்கா."
"போடா போ! நீ மட்டும் இப்பப் போன்னேன்னு வையி..நீ திரும்பி வரும்போது உங்கக்கா உயிரோட
இருக்க மாட்டா..ஞாபகத்திலே வைச்சிக்க."
கஸ்தூ¡¢க்கு 'பகீர்' என்றது. கடவுளே, இது என்ன பைத்தியக்காரத்தனம்!
"அக்கா..அக்கா..அக்கா!"
"போடா..போடா..போ!"
அடுத்த ஓ¡¢ரு நிமிடங்களுக்கு அந்த அறைக்குள் என்ன நட்ந்து கொண்டிருக்கிறது என்று கஸ்தூ¡¢யால்
கணிக்க முடியவில்லை. சிறிது நேரம் திவ்யாவின் விசும்பல் சத்தமும், கணேஷ் கிசுகிசுப்பாக எதோ
அவளிடம் சொல்வதும் மட்டும் கேட்டபடி இருந்தது. கஸ்தூ¡¢க்குத் தலையே வெடித்து விடும்
போலிருந்தது.
ஆனால், ஒரு சில நிமிடங்களுக்கப்புறம் உள்ளேயிருந்து இருவரும் 'களுக்'கென்று சி¡¢க்கும் சத்தம்
கேட்கவே, ஒரு இனம் பு¡¢யாத ஆறுதல் கஸ்தூ¡¢க்கு ஏற்பட்டது. அப்பாடா, ஒரு வழியாக இருவரும்
சமாதானமாகி விட்டார்கள் போலிருக்கிறதே! ஆனால். அடுத்த சில நொடிகளிலேயே..
கணேஷ் ஜல்லிக்கட்டுக் காளையைப் போல உறுமிக்கொண்டிருக்கும் சத்தமும், திவ்யா பாம்பைப் போல
'உஸ்ஸ் உஸ்ஸ்' என்று தொடர்ந்து சீறும் சத்தமும் கேட்கத் தொடங்கின. மெதுவாக, கஸ்தூ¡¢ தலையை
மட்டும் நீட்டியபடி எட்டிப்பார்த்தபோது கணேஷ், திவ்யா இருவரும் உடம்பில் ஒட்டுத்துணி கூட
இல்லாமலிருந்தனர். திவ்யாவின் வி¡¢ந்திருந்த கால்களுக்கு நடுவே கணேஷ்புகுந்திருந்தான். அவனது
இடுப்பை சுற்றியபடி அக்காவின் கால்கள் மாலை போல விழுந்திருந்தன. அவளது கைகள் அவனது
தோள்களைப் பிடித்துக் கொண்டிருக்க, அவன் அவளது இடுப்பைக் கெட்டியாகப் பிடித்தபடி, அவள் மீது
இயங்கிக்கொண்டிருந்தான். அவர்கள் இருவரும் முக்கி முனகி, உருகியபடி சுகித்துக் கொண்டிருந்தனர்.
பத்தொன்பது வருடங்கள் தாம்பத்திய வாழ்க்கையில், கஸ்தூ¡¢யின் கணவன் அவளுக்கு உடலுறவில்
எந்தக் குறையையும் வைத்திருந்ததில்லை. 'அ¡¢சி வேண்டுமா, பருப்பு வேண்டுமா' என்று பொறுப்போடு
கேட்டு வாங்கிப்போடுவதைப் போலவே, 'சந்தோஷமாயிருக்கியா, கொஞ்சம் ¡¢லாக்ஸ் பண்ணலாமாடி என்
ராஜாத்தி?' என்று எத்தனையோ தடவை அவளிடம் சம்மதம் பெற்றும், பெறாமலும் அவளுக்கு ஒரு
கணவன் அளிக்க வேண்டிய சுகத்தில் ஒரு துளி கூட குறையின்றிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் அவளது
கணவன். எனவே, இந்த முக்கல் சத்தங்களும், முனகல் சத்தங்களும் அவளுக்கு ஒன்றும் புதிதல்ல.
ஒன்றே ஒன்று தான் புதிது, இந்த சத்தங்களுக்கு சொந்தக்காரர்கள் கணவனும் மனைவியும் அல்ல,
அவர்கள் அக்காவும் தம்பியும். அதுவும், கஸ்தூ¡¢யின் இரண்டு செல்வங்கள்; அவளது வருங்காலக்
கனவுகள் அவர்கள்.
நேரம் செல்ல செல்ல, உள்ளே வேகம் கூடிக்கொண்டே போய்க் கொண்டிருப்பதை அவர்களின் வேகமான
மூச்சிரைப்பிலிருந்து பு¡¢ந்து கொண்டாள் கஸ்தூ¡¢. ஒரு சில நொடிகள் கழித்து இருவரும் அரைகுறையாக
ஏதேதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ஒருவரையொருவர் இரண்டு காதலர்களைப் போலவே,
கொஞ்சிக்கொண்டிருப்பதைக் கேட்ட கஸ்தூ¡¢க்கு, இவர்களது உறவுக்கு வெறும் காமம் மட்டுமே
காரணமாக இருக்காதோ என்ற சந்தேகம் ஏற்படத் தொடங்கியது.
சற்று முன்பு அவள் பார்த்த அந்த சின்னஞ்சிறிய ஊடல்; ஒரு கணவன்-மனைவிக்கு மாத்திரமே அந்த
ஊடலின் முக்கியத்துவம் தொ¢யும். அப்படி ஏதாவது ஒரு காரணத்துக்காக சின்னதாக சண்டை போட்டு
விட்டு, பிறகு சமாதானமாகியபிறகு மேற்கொள்ளும் அந்த உடலுறவு எவ்வளவு சுகமானது என்று
கஸ்தூ¡¢க்குத் தொ¢ந்து தான் இருந்தது.
அக்கா-தம்பி என்பதற்கும் அப்பால், அவர்கள் இருவருக்கும் உள்ளபடியே ஒரு வினோதமான காதல்
உள்ளாடிக்கொண்டிருக்கக்கூடும் என்று அவள் எண்ணிக்கொண்டாள். ஆனால், இப்படியே அவர்களது
இன்ப அவஸ்தை சத்தங்களைக் கேட்ட்க்கொண்டும், உள்ளே என்ன நடந்து கொண்டிருக்கக்கூடும்
என்பதை ஊகித்துக்கொண்டும், அவர்களது உறவுடன் தனக்கும் தனது கணவனுக்கும் இருந்த உறவைப்
பற்றி ஒப்பீடு செய்து கொண்டுமிருந்த கஸ்தூ¡¢க்கு, எங்கிருந்தோ ஒரு மெல்லிய கிளர்ச்சி துளிர் விட்டுத்
தலை தூக்கத் தொடங்கியது.
அவளையும் அறியாமல் அவளது கைகள், அவளது உறுப்பின் மீது விழுந்தபடி, அதைத் தொட்டுத்
தொட்டுத் தேய்த்துக் கொள்ளத் தொடங்கியிருந்தன.
"என் அழகு அக்காவே," என்று உள்ளே கணேஷ் உச்சகட்டதை நெருங்குவதை உணர்த்துவது போல
குரலை உயர்த்தியபடி அழைத்துக் கொண்டிருந்தான்.
"கணேஷ்...கணேஷ்..அப்படித் தாண்டா என் சர்க்கரைக்குட்டி," என்று பதிலுக்கு திவ்யாவும் உருகிக்
கொண்டிருந்தாள்.
"உன்னை என்னென்னமோ பண்ணனும் போலிருக்கு அக்கா..அக்கா..அக்கா," என்று முனகினான்
கணேஷ்.
"பண்ணுடா பண்ணுடா!" என்று அறைக்கு வெளியே நின்றபடி, தனது உறுப்பைத் தேய்த்தபடி, ரகசியமாக
சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள் கஸ்தூ¡¢.
எந்தக் கணத்தில் அவளுக்கு இந்த மாற்றம் ஏற்பட்டது என்று அவளுக்கே பு¡¢ந்திருக்கவில்லை. ஆனால்,
அவளுக்கு இப்போது அந்த அறையிலிருந்து வந்து கொண்டிருந்த ஒவ்வொரு சத்தமும் பிடித்திருந்தது;
காதுக்கு இனிமையான சங்கீதத்தைப் போல! அவளது கைகள் உறுப்பைத் தேய்த்துக்கொண்டிருந்தபோது,
மின்னலைப்போல அவளது கண்களின் முன்பு கணேஷின் சி¡¢த்த முகம் வந்து வந்து போனது.
கணேஷின் உடலுக்குக் கீழே நசுங்கியபடித் துடித்துக்கொண்டிருக்கும் மகளின் இடத்தில் காஸ்தூ¡¢
தன்னை வைத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
தொடங்குவதை வழக்கமாக வைத்திருந்த கஸ்தூ¡¢, அன்று கண் விழித்தபோதுமணி ஏழாகி இருந்தது.
ஜன்னல் திரைகளைக் கிழித்துக்கொண்டு சூ¡¢யனின் ஒளிக்கிரணங்கள் அவளது அறைக்குள்
நுழைந்திருந்தன. அலுத்துக் கொண்டே எழுந்தவள், அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் அன்றைய
பொழுதின் அலுவல்களுக்குத் தயாராகியிருந்தாள். ஞாயிற்றுக்கிழமை அன்று! நிதானமாக சமையல்
ஆரம்பிக்கலாம். கணேஷ¤ம், திவ்யாவும் எழுந்து கொள்ள எப்படியும் ஒன்பது மணியாகி விடும்.
அவர்களுக்கு ஏதாவது பிரட், சேண்ட்விச் அல்லது ஆம்லெட் செய்து கொடுத்து விட்டால், பத்து மணிக்கு
மேல் அடுப்புப் பற்ற வைத்தால் போதும். அப்புறம், வா¢சையாக டி.வியில்வரும் நிகழ்ச்சிகளில் தனக்குப்
பிடித்தவற்றை மட்டும் பார்த்து கொஞ்சம் நேரத்தைக் கொல்லலாம். இந்த டீ.வி.மட்டும் இல்லாமல்
போயிருந்தால், ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு இறந்திருந்த கணவனுக்காக, தான் இன்னும் அழுது
கொண்டு தானிருப்போமோ என்று அவளுக்கு அவ்வப்போது தோன்றுவது உண்டு.
கையில் 'ஹிந்து' பேப்பரை எடுத்துப் புரட்டியவளுக்கு, சட்டென்று முந்தைய நாள் இரவில் நடந்த
சம்பவங்கள் ஞாபகத்துக்கு வரவும், அவள் உடல் சற்றே நடுங்கியது. தான் கண்டிருந்தது கனவா அல்லது
நிஜமா என்று அவளுக்கு அப்போதும் சா¢, இப்போதும் சா¢, குழப்பமாகவேஇருந்தது.
கணவர் இறந்த அடுத்த வருடமே கஸ்தூ¡¢, மகள் திவ்யாவுக்கு தூரத்து சொந்தத்தில் ஒரு நல்ல வரனாகப்
பார்த்து, திருமணம் செய்து வைத்திருந்தாள். ஆனால், திவ்யாவின் வாழ்க்கை கஸ்தூ¡¢ எதிர்பார்த்ததைப்
போல சந்தோஷமாக இருக்கவில்லை. ஒரு வருடம் கூடக் குடித்தனம் நடத்த முடியாமல், அவள்
கண்ணீரும் கம்பலையுமாகத் திரும்பி வந்தாள். இன்னும் விவாகரத்து வழக்கு நடந்து கொண்டிருக்கிறது.
ஏதோ படித்திருந்ததால், அவள் ஒரு வேலையைத் தேடிக்கொண்டு, மனதைத் தேற்றியபடி வாழ்க்கையை
ஓட்டியபடி இருந்தாள்.
இவளுக்குத் தான் வாழ்க்கை இப்படி ஆகி விட்டிருந்ததென்றால், மகன் கணேஷின் கதை வேறு மாதி¡¢
இருந்தது. எப்போதோ, எவளையோ காதலித்து, அவளும் இன்னொருவனைத் திருமணம் செய்து
கொண்டு, வாயும் வயிறுமாய் வந்து நின்றதைப் பார்த்தபிறகும், அவளது நினைவை மறக்க முடியாமல்,
திருமணமே வேண்டாம் என்று பிடிவாதமாக இருந்து வந்தான்.
'சா¢, இந்தக் குடும்பத்தின் தலையெழுத்து இவ்வளவு தான்' என்று கஸ்தூ¡¢ நேற்று வரை விரக்தியுடன்
வாழ்ந்து வந்திருந்தாள். ஆனால், நேற்று இரவு அவள் கண்ட காட்சி, அவளுக்கு ஒரு உண்மையை
உணர்த்தியது. அது, என்ன தான் அக்கா, தம்பியாக இருந்தாலும் ஏதாவது ஒரு விதத்தில் 'ருசி கண்ட
பூனை'களை வீட்டில் விட்டு வைத்திருப்பது அவ்வளவு நல்லதல்ல என்பதே!
கண்களை மூடிக்கொண்டாள் கஸ்தூ¡¢. அவளது மனக்கண்கள் முன்பு அவள் கண்ட அந்தக் காட்சி வந்து
போனது.
நேற்று நள்ளிரவில் அந்தக் கூச்சல் கேட்டுக் கண் விழித்தாள் கஸ்தூ¡¢.
"போடா நாயே!"
கஸ்தூ¡¢க்கு அடுத்த கணமே பு¡¢ந்து விட்டது. மீண்டும் அவளது மகன் கணேஷ¤ம் மகள் திவ்யாவுக்கும்
சண்டை மூண்டிருக்கிறது. இந்த முறை அவர்கள் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருப்பது எந்தக்
காரணத்துக்காகவோ?
"எதுக்கு இப்படிக் கத்தி ஊரைக் கூட்டறே நீ?" எது கணேஷ்."இப்ப என்ன நடந்து போச்சுன்னு நீ இப்படி
சாமியாட்டம் போடறே!"
கஸ்தூ¡¢க்கு வேறு வழியில்லை. எழுந்து போய் என்னவென்று கேட்க வேண்டியது தான். அக்கம்
பக்கத்திலிருப்பவர்கள் கேட்பதற்குள் இந்த அசிங்கத்தை உடனடியாக நிறுத்தியே ஆக வேண்டும்.
படுக்கையிலிருந்து எழுந்தபடி, அவள் மகளும் மகனும் இருந்த அறையை நோக்கி நடந்து போனாள்.
"என்ன நடந்து போச்சுன்னு இவ்வளவு சாதாரணமா கேட்கிறே? உனக்குத் தொ¢யுமில்லே, என்னோட
வாயிலே விடாதேன்னு நான் உன் கிட்டே எத்தனை தடவை சொல்லியிருக்கேன்? பாவி..அசிங்கம்
பண்ணிட்டியேடா," என்று திவ்யா எ¡¢ந்து விழுந்ததைக் கேட்டுக்கொண்டே போய்க்கொண்டிருந்த
கஸ்தூ¡¢க்கு விஷயம் பு¡¢ந்தது.
'திக்'கென்றது கஸ்தூ¡¢க்கு!
அட கடவுளே, தன் வீட்டிலேயே இப்படியொரு அக்கிரமம் நடந்து கொண்டிருக்கிறதா? இவர்களை நாம்
இதற்காகவா இப்படி சீராட்டிப் பாராட்டி வளர்த்தோம்? இறந்து போன தனது கணவனின் ஆத்மா தன்னை
மன்னிக்குமா? அக்கா, தம்பி என்கிற உறவின் எல்லைகளை உடைத்துக் கொண்டு, காமவெறியில்
மிருகங்களைப் போல புணர்ந்து கொள்ளும் அளவுக்கு அவள் குழந்தைகள் என்ன அவ்வளவு
கீழ்த்தரமானவர்களா?
அவளது நெஞ்சு துடித்தது. என்ன ஆனாலும் சா¢, இந்த அக்கிரமத்தை இனியும்தொடர விடக்கூடாது.
இவர்களின் மீது வைத்திருந்த நம்பிக்கைக்கு, தனது முகத்தில் காறி உமிழ்ந்திருந்த இருவருக்கும் தக்க
தண்டனை கொடுக்காமல் விடக் கூடாது. இப்படியெல்லாம் பல வித கொதிப்போடு, அவர்கள் இருந்த
அறையை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருந்த கஸ்தூ¡¢, திடீரென்று ஒரு வினாடி தயங்கி நின்றாள்.
கூடாது! இந்த விஷயத்தை இந்த சந்தர்ப்பத்தில் பேசி பொ¢து படுத்தக் கூடாது. நிதானமாக யோசித்து,
ஒரு நல்ல முடிவை எடுக்க வேண்டும் என்று அவள் முடிவெடுத்தாள். சத்தம் போடாமல் ஹாலில் இருந்த
டைனிங் டேபிள் மீதிருந்த குவளையிலிருந்து தண்ணீர் குடித்து தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக்
கொண்டாள். குளிருந்த நீர் தொண்டையில் இறங்கியதும், அவளது மூளையும், மனமும் கூட சற்று
குளிருந்தது போலிருந்தது அவளுக்கு.
'இப்போது அவர்கள் என்ன செய்து விட்டார்கள்? இதுவே இவர்கள் தங்களது அ¡¢ப்பைத்
தீர்த்துக்கொள்ள,வெளியே எவருடனாவது தொடர்பு வைத்திருந்து, அதனால் ஏதாவது பிரச்சினை
ஏற்பட்டிருந்தால் என்ன ஆயிருக்கும்? குடும்ப மானமே சந்தி சி¡¢த்திருக்குமே! அக்கா தம்பியாக
இருந்தால் என்ன? அவர்களும் மனிதர்கள் தானே?' -இப்படியொரு வித்தியாசமான
அணுகுமுறையோடும் அவள் யோசிக்கத் தவறவில்லை.
அவளது கண்கள் தொடர்ந்து சத்தம் வந்து கொண்டிருந்த அறையையே நோக்கிக் கொண்டிருந்தன.
ஆனால், அவளது கால்கள் அவளை ஏமாற்றியபடி அந்த அறையை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கியிருந்தன.
அறையின் கதவுப்பக்கம் வந்த பிறகு தான், தான் எங்கு வந்து நின்று கொண்டிருக்கிறோம் என்ற
உணர்வே கஸ்தூ¡¢க்கு வந்தது. உடனே அவள் சுவரோடு சுவராக ஒட்டியபடி நின்று கொண்டாள்.
அவர்கள் இன்னும் உரத்த குரலில் சண்டை போட்டுக் கொண்டு தானிருந்தனர் - இவ்வளவு உரக்கப்
பேசினால், தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் அம்மா எழுந்து வந்து விடக் கூடும் என்ற பயம் அவர்கள்
இருவருக்குமே இருப்பதாகத் தொ¢யவில்லை.
"என்னக்கா நீ? இதுக்குப் போய் இவ்வளவு கூப்பாடு போட்டுக்கிட்டு? நான் என்ன வேணுமுன்னா
பண்ணினேன்? ஏதோ, இன்னிக்குக் கொஞ்சம் கன்ட்ரோல் பண்ண முடியாமப் போயிருச்சு," என்று
கணேஷ் அக்காவிடம் விளக்கம் அளித்துக் கொண்டிருந்தான்.
"சீ! பொய் சொல்லாதே! எனக்குத் தொ¢யும். நீ வேணும்னே தான் பண்ணினே," என்று திவ்யா இன்னும்
எ¡¢ந்து விழுந்து கொண்டு தான் இருந்தாள்.
"சா¢..அப்படியே வைச்சிக்க, என்ன பண்ணலாங்கிறே?" என்று கணேஷின் குரல் உயர்ந்தது. "இவ்வளவு
நேரமா நான் உனக்கு நக்கி விடலியா? நான் ஏதாவது சொன்னேனா? நீமட்டும் ஏன் இப்படி பத்ரகாளி
போல ஆடறே?"
"வாயை மூடுரா! என்னோடதும் உன்னோடதும் ரெண்டும் ஒண்ணா? அர்த்தமில்லாமப் பேசாதே!"
"சா¢க்கா, உன்னோட பேசிப் புண்ணியமில்லே," என்று கணேஷ் கூறியதும்,அங்கே ஒரு அசாதரணமான
அமைதி நிலவத் தொடங்குவதை கஸ்தூ¡¢ உணர்ந்தாள். எட்டிப் பார்க்க வேண்டும் என்று அவளுக்கு
ஏற்பட்ட ஆவலைக் கட்டுப்படுத்தியபடி, சுவரோடு சுவராக ஒட்டி நின்று கொண்டிருந்தாள் அவள்.
"கணேஷ், என்னடா பேண்ட்டை மாட்டிக்கிட்டு...எங்கே போறே? கணேஷ்..எங்கேடா போறே?" திவ்யா
கிசுகிசுத்த குரலில் கேட்பது காதில் விழுந்தது.
"எங்கேயோ போறேன் வுடு," என்று கணேஷ¤ம் அதே கிசுகிசுத்த குரலில் பதில் அளிப்பதும் காதில்
விழுந்தது. அவனது குரல் சற்றே உடைந்திருந்தது போலத் தோன்றியது கஸ்தூ¡¢க்கு. ஒரு வேளை,
அழுகிறானோ?
"டேய்..கணேஷ்..என்னடா இதுக்குப் போய் கோவிச்சிக்கிட்டு..நில்லுடா..டேய்..டேய்," என்று திவ்யா
தொடர்ந்து கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள்.
"கைய விடுக்கா," என்று கணேஷ் எ¡¢ந்து விழுந்தான். "இப்படித் தான் நீங்களெல்லாம்..நல்லா மூடு
வரும்போது எதையாவது சொல்லிட்டு..போங்கக்கா..என்னைப் போக விடு!"
"ப்ளீஸ்டா கணேஷ்..அக்கா தொ¢யாம சொல்லிட்டேண்டா..ப்ளீஸ்..என்னை விட்டுட்டுப்போயிடாதேடா
ப்ளீஸ்..எனக்கு உன்னை விட்டா யாருடா இருக்காங்க? போகாதேடா..ப்ளீஸ்."
"சொன்னாக் கேளக்கா..நான் போறேன்..இங்கே இருந்தா ஏதாவது பிரச்சினை வரும்..எதுக்கு வீண்
வம்பு..என்னை விடுக்கா."
"என்னடா இவ்வளவு கல் நெஞ்சக்காரனா இருக்கீங்க ஆம்பிளைங்க?"
"அறைஞ்சு பல்லைக் கழட்டிருவேன்! மா¢யாதையா என்னை போக விடுக்கா."
"போடா போ! நீ மட்டும் இப்பப் போன்னேன்னு வையி..நீ திரும்பி வரும்போது உங்கக்கா உயிரோட
இருக்க மாட்டா..ஞாபகத்திலே வைச்சிக்க."
கஸ்தூ¡¢க்கு 'பகீர்' என்றது. கடவுளே, இது என்ன பைத்தியக்காரத்தனம்!
"அக்கா..அக்கா..அக்கா!"
"போடா..போடா..போ!"
அடுத்த ஓ¡¢ரு நிமிடங்களுக்கு அந்த அறைக்குள் என்ன நட்ந்து கொண்டிருக்கிறது என்று கஸ்தூ¡¢யால்
கணிக்க முடியவில்லை. சிறிது நேரம் திவ்யாவின் விசும்பல் சத்தமும், கணேஷ் கிசுகிசுப்பாக எதோ
அவளிடம் சொல்வதும் மட்டும் கேட்டபடி இருந்தது. கஸ்தூ¡¢க்குத் தலையே வெடித்து விடும்
போலிருந்தது.
ஆனால், ஒரு சில நிமிடங்களுக்கப்புறம் உள்ளேயிருந்து இருவரும் 'களுக்'கென்று சி¡¢க்கும் சத்தம்
கேட்கவே, ஒரு இனம் பு¡¢யாத ஆறுதல் கஸ்தூ¡¢க்கு ஏற்பட்டது. அப்பாடா, ஒரு வழியாக இருவரும்
சமாதானமாகி விட்டார்கள் போலிருக்கிறதே! ஆனால். அடுத்த சில நொடிகளிலேயே..
கணேஷ் ஜல்லிக்கட்டுக் காளையைப் போல உறுமிக்கொண்டிருக்கும் சத்தமும், திவ்யா பாம்பைப் போல
'உஸ்ஸ் உஸ்ஸ்' என்று தொடர்ந்து சீறும் சத்தமும் கேட்கத் தொடங்கின. மெதுவாக, கஸ்தூ¡¢ தலையை
மட்டும் நீட்டியபடி எட்டிப்பார்த்தபோது கணேஷ், திவ்யா இருவரும் உடம்பில் ஒட்டுத்துணி கூட
இல்லாமலிருந்தனர். திவ்யாவின் வி¡¢ந்திருந்த கால்களுக்கு நடுவே கணேஷ்புகுந்திருந்தான். அவனது
இடுப்பை சுற்றியபடி அக்காவின் கால்கள் மாலை போல விழுந்திருந்தன. அவளது கைகள் அவனது
தோள்களைப் பிடித்துக் கொண்டிருக்க, அவன் அவளது இடுப்பைக் கெட்டியாகப் பிடித்தபடி, அவள் மீது
இயங்கிக்கொண்டிருந்தான். அவர்கள் இருவரும் முக்கி முனகி, உருகியபடி சுகித்துக் கொண்டிருந்தனர்.
பத்தொன்பது வருடங்கள் தாம்பத்திய வாழ்க்கையில், கஸ்தூ¡¢யின் கணவன் அவளுக்கு உடலுறவில்
எந்தக் குறையையும் வைத்திருந்ததில்லை. 'அ¡¢சி வேண்டுமா, பருப்பு வேண்டுமா' என்று பொறுப்போடு
கேட்டு வாங்கிப்போடுவதைப் போலவே, 'சந்தோஷமாயிருக்கியா, கொஞ்சம் ¡¢லாக்ஸ் பண்ணலாமாடி என்
ராஜாத்தி?' என்று எத்தனையோ தடவை அவளிடம் சம்மதம் பெற்றும், பெறாமலும் அவளுக்கு ஒரு
கணவன் அளிக்க வேண்டிய சுகத்தில் ஒரு துளி கூட குறையின்றிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் அவளது
கணவன். எனவே, இந்த முக்கல் சத்தங்களும், முனகல் சத்தங்களும் அவளுக்கு ஒன்றும் புதிதல்ல.
ஒன்றே ஒன்று தான் புதிது, இந்த சத்தங்களுக்கு சொந்தக்காரர்கள் கணவனும் மனைவியும் அல்ல,
அவர்கள் அக்காவும் தம்பியும். அதுவும், கஸ்தூ¡¢யின் இரண்டு செல்வங்கள்; அவளது வருங்காலக்
கனவுகள் அவர்கள்.
நேரம் செல்ல செல்ல, உள்ளே வேகம் கூடிக்கொண்டே போய்க் கொண்டிருப்பதை அவர்களின் வேகமான
மூச்சிரைப்பிலிருந்து பு¡¢ந்து கொண்டாள் கஸ்தூ¡¢. ஒரு சில நொடிகள் கழித்து இருவரும் அரைகுறையாக
ஏதேதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ஒருவரையொருவர் இரண்டு காதலர்களைப் போலவே,
கொஞ்சிக்கொண்டிருப்பதைக் கேட்ட கஸ்தூ¡¢க்கு, இவர்களது உறவுக்கு வெறும் காமம் மட்டுமே
காரணமாக இருக்காதோ என்ற சந்தேகம் ஏற்படத் தொடங்கியது.
சற்று முன்பு அவள் பார்த்த அந்த சின்னஞ்சிறிய ஊடல்; ஒரு கணவன்-மனைவிக்கு மாத்திரமே அந்த
ஊடலின் முக்கியத்துவம் தொ¢யும். அப்படி ஏதாவது ஒரு காரணத்துக்காக சின்னதாக சண்டை போட்டு
விட்டு, பிறகு சமாதானமாகியபிறகு மேற்கொள்ளும் அந்த உடலுறவு எவ்வளவு சுகமானது என்று
கஸ்தூ¡¢க்குத் தொ¢ந்து தான் இருந்தது.
அக்கா-தம்பி என்பதற்கும் அப்பால், அவர்கள் இருவருக்கும் உள்ளபடியே ஒரு வினோதமான காதல்
உள்ளாடிக்கொண்டிருக்கக்கூடும் என்று அவள் எண்ணிக்கொண்டாள். ஆனால், இப்படியே அவர்களது
இன்ப அவஸ்தை சத்தங்களைக் கேட்ட்க்கொண்டும், உள்ளே என்ன நடந்து கொண்டிருக்கக்கூடும்
என்பதை ஊகித்துக்கொண்டும், அவர்களது உறவுடன் தனக்கும் தனது கணவனுக்கும் இருந்த உறவைப்
பற்றி ஒப்பீடு செய்து கொண்டுமிருந்த கஸ்தூ¡¢க்கு, எங்கிருந்தோ ஒரு மெல்லிய கிளர்ச்சி துளிர் விட்டுத்
தலை தூக்கத் தொடங்கியது.
அவளையும் அறியாமல் அவளது கைகள், அவளது உறுப்பின் மீது விழுந்தபடி, அதைத் தொட்டுத்
தொட்டுத் தேய்த்துக் கொள்ளத் தொடங்கியிருந்தன.
"என் அழகு அக்காவே," என்று உள்ளே கணேஷ் உச்சகட்டதை நெருங்குவதை உணர்த்துவது போல
குரலை உயர்த்தியபடி அழைத்துக் கொண்டிருந்தான்.
"கணேஷ்...கணேஷ்..அப்படித் தாண்டா என் சர்க்கரைக்குட்டி," என்று பதிலுக்கு திவ்யாவும் உருகிக்
கொண்டிருந்தாள்.
"உன்னை என்னென்னமோ பண்ணனும் போலிருக்கு அக்கா..அக்கா..அக்கா," என்று முனகினான்
கணேஷ்.
"பண்ணுடா பண்ணுடா!" என்று அறைக்கு வெளியே நின்றபடி, தனது உறுப்பைத் தேய்த்தபடி, ரகசியமாக
சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள் கஸ்தூ¡¢.
எந்தக் கணத்தில் அவளுக்கு இந்த மாற்றம் ஏற்பட்டது என்று அவளுக்கே பு¡¢ந்திருக்கவில்லை. ஆனால்,
அவளுக்கு இப்போது அந்த அறையிலிருந்து வந்து கொண்டிருந்த ஒவ்வொரு சத்தமும் பிடித்திருந்தது;
காதுக்கு இனிமையான சங்கீதத்தைப் போல! அவளது கைகள் உறுப்பைத் தேய்த்துக்கொண்டிருந்தபோது,
மின்னலைப்போல அவளது கண்களின் முன்பு கணேஷின் சி¡¢த்த முகம் வந்து வந்து போனது.
கணேஷின் உடலுக்குக் கீழே நசுங்கியபடித் துடித்துக்கொண்டிருக்கும் மகளின் இடத்தில் காஸ்தூ¡¢
தன்னை வைத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.