இந்த நிகழ்வு என் வாழ்கையையே மாற்றி அமைத்த ஒரு இனிய நிகழ்ச்சி,
அப்போது நான் ஓர் தனியார் பள்ளியில் கணக்கு வாத்தியராக வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன் நான் வேலை பார்க்கும் பள்ளி கோவை நகரத்துக்கு வெளியில் உள்ளது. நான் இப்போது எழுதி கொண்டு இருப்பது என வாழ்வில் உண்மையாக நடந்த ஒன்று, இதை எழுதுவது அந்த பசுமையான நினைவுக்குள்ளேயே போவது போல் உணர்கிறேன். என் வாழ்வில் நடந்த நிகழ்வுகளை கதை வடிவில் கொஞ்சம் மாற்றி நெடுங்கதையாய் கொடுக்க போகிறேன்.
என் பெயர் அருண், நல்ல உயரம், நான் கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்ததால் கொஞ்சம் முறுக்கேறிய உடம்பு, அதிக வெண்மை இல்லை என்றாலும் பார்க்க அழகான தோற்றம் உண்டு, அடர்த்தியான தலை மயிர், கொஞ்சம் அதிக படியான மிசையும் உண்டு. நான் வேலை செய்யும் பள்ளியில் சுமார் இரண்டாயிரம் மாணவ மாணவிகள் படிக்கின்றனர். நான் ஐந்து முதல் எட்டாம் வகுப்பு வரை மாணவ மாணவிகளுக்கு கணக்கு பாடம் நடத்துவேன்.
நான் பாடம் எடுக்கும் ஆறாம் வகுப்பில் ஹரிணி என்ற மாணவி உண்டு அவள் அம்மாவும் அதே பள்ளியில் தான் வேலை பார்க்கிறார் அவங்க பெயர் புவனா. புவனா தமிழ் ஆசிரியை. புவனா வெள்ளை வெளேர் என்று பார்க்க அழகாக, கொஞ்சம் மொழு மொழு என்று இருப்பார்கள். நான் எங்கள் விட்டில் ஒரே பையன் அப்பா அம்மா இருவரும் கிராமத்தில் உள்ளனர். நான் இயற்கையவே கூச்ச சுபாவம் உடையவன், அதிகமாக சக பெண் ஆசிரியைகளுடன் பேச மாட்டேன். புவனா மிஸ் தன் பெண்ணை கூட்டி போக வரும் போது நிறைய தடவை பார்த்தது உண்டு, அவர்கள் சரளமாக தான் மகள் எப்படி கணிதம் போடுகிறாள் என்று கேட்பார்கள். நான் அவர்கள் முகம் பார்த்து பேசாமல் நன்றாக செய்கிறாள் என்று ஒரு இரு வர்த்தைகள் மட்டும் பேசுவேன்.
நான் பள்ளி அருகிலே உள்ள ஒரு சிறு விட்டில் குடி இருக்கிறேன், இரு அறைகள் கொண்ட விடு, ஒரு சமையல் அறை மற்றும் படுக்கும் அறை. என்னதான் கூச்ச பட்டாலும், அழகிய பெண்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அதிகம் உண்டு ஆனாலும் பயம் காரணமாக முயற்சி எதுவும் செய்வது இல்லை. இப்படியாக நாட்கள் போய்கொண்டு இருக்கையில் ஒரு நாள் புவனா மிஸ் என்னை பார்க்க வந்தார்கள்
"அருண் சார் ஒரு நிமிடம் உங்க கிட்ட பேசணும்"
"சொல்லுங்க மிஸ்"
"ஹரிணி கணக்கு எப்படி செய்கிறாள்"
"நன்றாக செய்கிறாள் ஆனால் சிறு சிறு தவறுகள் செய்வதால் மதிப்பெண் குறைந்து விடுகிறது, விட்டில் நீங்கள் கொஞ்சம் அதிக கவனம் செலுத்தினால் கண்டிப்பா நல்ல முன்னேற்றம் இருக்கும்"
"அது தான் பிரச்சனையை, நாங்க ரெண்டு பேறும் வேலை செய்றதால் இவளை சரியாய் கவனிக்க முடியலை"
பேசும் போது தேன் உறும் அழகிய சிவந்த உதடு அசைவதை பார்த்து ரசித்தேன், அவங்க கருமையான கண்கள், கூர்மையன மூக்கு எல்லாம் ரசிக்க தொடங்கினேன், என் சுன்னி மெல்ல தலை துக்க தொடங்கியது.
"அருண் சார் நீங்க கொஞ்சம் சிரம பார்க்காம கொஞ்சம் அவள்கிட்ட அதிக கவனம் காட்டுனிங்கன்ன ரொம்ப சந்தோஷபடுவேன்"
"கண்டிப்பா பார்த்துக்குறேன் புவனா மிஸ் நீங்க கவலை படாதிங்க"
"ரொம்ப தேங்க்ஸ்"
"என்னங்க இதுக்கு எல்லாம் போய், நான் பார்த்துகறேன்"
சிறிது நேரம் மகள் படிப்பு சமந்தமாக பேசிவிட்டு விடை பெற்று கொண்டு, அவங்க திரும்பி நடக்க அவங்க பின்அமைப்பை பார்த்தவுடன் என சுன்னி லேசா மதன நீர் வடிய தொடங்கி இருந்தது, ....
நாட்கள் எப்போதும் போல் மெல்ல நகர்ந்தது, தேர்வு நெருங்கி கொண்டு இருந்ததால் என் முழு கவனமும் என் பாடத்தின் மிதே இருந்தது, நடுவில் ரிவிஷன் தேர்வு நடத்தபட்டது. ரிவிஷன் தேர்வில் ஹரிணி சரியாக செய்யவில்லை. தேர்வு பேப்பரை பெற்றவுடன் புவனா மிஸ் என்னை பார்க்க வந்தார்கள்
"அருண் சார், திரும்பவும் மதிப்பெண் குறைவா எடுத்து இருக்கா"
"எல்லாம் சின்ன சின்ன தவறுகள் தான் நீங்க கொஞ்சம் விட்டில் சொல்லி கொடுத்தால் சரியாகிவிடும்"
"அது தான் முடியல நான் பள்ளி முடிஞ்சி போய் சமையல் விட்டு வேலை எல்லாம் பார்க்கவே சரியாக இருக்கு"
"உங்க நிலைமை புரியுது மிஸ்"
"அருண் சார், நீங்க என் பொண்ணுக்கு டியூஷன் எடுக்க முடியுமா"
"நான் வேனும்ன பள்ளி முடிஞ்சதும் கொஞ்சம் நேரம் அவள் தவறுகள் திருத்தி சொல்லி தரேன் மற்ற படி டியூஷன் முடியாது மிஸ் என்னை தப்ப நினைகதிங்க"
மறு நாள், ஸ்கூல் முடிந்து மலை நேரத்தில் புவனா மிஸ் என்னிடம் வந்து அவங்க செல்போனை கொடுத்து பேச சொன்னார்கள்"
"அருண் சார், என் விட்டுக்காரர் உங்க கிட்ட பேசனுமாம், ப்ளீஸ்"
கொஞ்ச நேரம் தாயகத்துக்கு பின்னர்
....
"ஹலோ, நான் அருண் பேசறேன்"
"வாணக்கம் அருண், என் பெயர் பாஸ்கர், ஹரிணியுடைய அப்பா, புவனா உங்கள பற்றி ரொம்ப சொல்லிருக்கா"
"ம். சொல்லுங்க சார்"
"நான் ஒரு தனியார் கம்பனியில் அசிஸ்டன்ட் மேனேஜர், பெரும்பாலும் வெளியூர் பயணம் போற மாதிரியான வேலை, விட்டில் புவனா நான் இல்லாம தனிமைய நினைக்ககூடதுன்னு அவளை வேலைக்கு போக சொன்னேன் இப்போ ரெண்டு பெரும் வேலைக்கு போறதால ஹரினிய சரிய கவனிக்க முடியல"
"ம்., புரியுது, சார்" அவர் பேசும் முறை எனக்கு பிடித்து இருந்தது
"நேற்று என் மனைவி உங்கள டியூஷன் எடுக்க அவ்ளோ வற்புறுத்தியும் நீங்க மாட்டேன்னு சொன்னது, எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சி போச்சி, அதன் புவனகிட்ட உங்க கிட்ட பேசணும்னு சொன்னேன்"
"சார், நீங்க நினைக்குற அளவுக்கு நான் ரொம்ப பெரிய மேதை எல்லாம் இல்லை சார், கிடைக்குற கொஞ்ச நேரம், அதை எதுக்கு இலக்கனும்னு தன அப்படி சொன்னேன்."
"சொல்லுங்க பாஸ்கர், நான் என்ன செய்யணும்"
"என் மனைவி கேட்டதையே தான் நானும் கேக்க போறேன்..."
"..."
நான் புவனாவை பார்த்தேன் அவர்களும் கெஞ்சுவது போல் பார்க்க
"அருண், உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லன்னா நான் வருத்த பட மாட்டேன்"
"எடுக்க கூடதுன்னு இல்லை, நான் அதிகம் வெளிபடைய பேசுவது இல்லை அப்புறம் எங்க சொந்தகாரங்க விட்டுக்கு கூட அதிகம் போனது இல்லை"
"புரியுது, கொஞ்ச கூச்ச சுபாவம், விட்டுக்கு போன எப்படி என் மனைவிகிட்ட பேசி பழக போறோம்னு குழப்பம் அப்படி தானே"
"ஆமா சார், பாஸ்கர்"
"நீங்க ஒன்னு நினகதிங்க அருண், என் மனைவி ரொம்ப ஜாலி டைப், ஸ்கூல்ல பார்க்குற புவனா வேற, அவ எதையும் தப்ப எடுத்துக்க மாட்ட, நீங்க உங்க சொந்த விடு போல நினச்சு வாங்க"
"நீங்க இருந்திங்கன்னா பிரச்சனை இல்லை"
"ஹரிணி உங்க விட்டுக்கே டியூஷன் வரட்டும் நாங்க வந்து கூட்டிட்டு போய்டுறேன்" என்று புவனா மிஸ் சொல்ல வேறு வழி இல்லாமல்
"சரி சார், நான் டியூஷன் எடுக்குறேன்" புவனாவின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி
எனக்கு நெருங்கிய நண்பர் கிட்ட பேசினது போல தான் இருக்கு, நீங்க இன்னும் வெளிபடைய பேசி பழகனும், இந்த டியூஷன் உங்களுக்கும் நல்ல அனுபவமா இருக்கும். என் மனைவி உங்களுக்கு எல்லாம் கற்று கொடுப்ப, ஹாஹா".
"சரி பாஸ்கர் நான் போனை உங்க மனைவிகிட்ட கொடுக்குறேன்"
"சரி அருண், அப்புறம் எப்போ இருந்து டியூஷன் எடுக்க போறீங்க"
"நாளைக்கே ஆரம்பிக்கிறேன்,"
"நல்லது அருண், ரொம்ப நன்றி போனை புவனகிட்ட கொடுங்க"
நான் பரவில்லை என்று சொல்லிவிட்டு போனை புவனா மிஸ்சிடம் கொடுத்தேன் அவர்கள் பாஸ்கரிடம் பேசிவிட்டு எனக்கும் நன்றி சொல்லிவிட்டு விட்டு சென்றார்கள்.
---------------------------------------
நான் தங்கி இருக்கும் விடு தனியாக சுற்றி மதில் சுவர் அமைந்த வீடு, ஆதலால் வெளி மக்களால் அதிகம் தொந்தரவு இருந்தது இல்லை. மறுநாள் பள்ளி முடிந்ததும் ஹரிணி டியூஷன் வர தொடங்கினாள் ஹரிணிக்கு மாலை ஐந்தில் இருந்து ஏழு மணி வரை டியூஷன் எடுக்க முடிவு செய்து கொண்டோம். இரவு ஏழு மணிக்கு அவள் தந்தை பாஸ்கர் அவளை கூட்டி செல்ல வந்தார் அது தான் எங்கள் முதல் சந்திப்பு, மிகவும் பரிச்சயமானவர் போல் தோன்றியது, ஏறதள இருவர் வயதும் ஒன்று இரண்டு வித்தாயசம் தான். அவர் மிகவும் உரிமையுடனும் அக்கறையுடனும் பேசினார்.
"வீடு கொஞ்ச தூரம், அதுவும் இல்லாம ரொம்ப ட்ராபிக் அதன் நானே வந்துட்டேன்"
"ஆமா, கரெக்ட் புவனா மிஸ்ஸ எதுக்கு கஷ்ட படுத்துரிங்க"
"என்னைவிட என் மனைவி மீது உங்களுக்கு தான் அக்கறை அதிகமா இருக்கு " சொல்லிவிட்டு கண்சிமிட்ட நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனேன், என் மூக மற்றதை பார்த்துவுடன்
"சும்மா ஒரு பேச்சிக்கு சொன்னேன் நீங்க எதுவும் தப்ப எடுத்துக்காதிங்க"
சில நாட்களில், பாஸ்கர் சுதந்திரமாக, ஜாலியா பேசுவது எங்கள் நெருக்கத்தை அதிகம் ஆக்கியது. அவர் வெளியூர் சென்ற நாட்களில் புவனா மிஸ் அவங்க ஸ்கூட்டில வந்து ஹரினிய கூட்டிடு போவாங்க. அவங்க பெரும்பாலும் சுடிதார், லெக்கின்ஸ் அணிந்து தான் வருவாங்க. ஸ்கூல்ல சேலையில் பார்த்து விட்டு இப்போ சுடிதார்ல பார்ப்பது வித்தியாசமாகவும் கவர்ச்சியாகவும் இருந்தது.
ஒரு நாள் சனிகிழமை எனக்கு மிகவும் களைப்பாக தோன்றியதால் ஸ்கூல்க்கு விடுமுறை சொல்லிவிட்டு அறையில் ஓய்வு எடுத்து கொண்டேன் மாலை நேரத்தில் செக்ஸ் மூடாக இருந்ததால் என் லுங்கியை தூக்கி என் சுன்னியை பிடித்து கை அடிக்க தொடங்கினேன். புவனா மிஸ்ஸை நினைத்து கொண்டு கை வேலை செய்ததால் என்னை மறந்தேன் சிறுது நேரத்தில் என் கை வேலையால் என் சுன்னியில் இருந்து விந்து பிச்சி அடித்தேன். மெல்ல சுயநினைவு வரும்போது யாரோ என்னை பார்ப்பது போல் உணர்வு வர திரும்பினால் கதவுஅ அருகில் ஹரிணி கையால் வாயை பொற்றிகொண்டு சிரித்து கொண்டு நின்றாள். உடனே சுதாரித்து எழுந்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்று என் சுன்னியை கழுவினேன், மனதுக்குள் ஒரே குழப்பம் ஹரிணி அவள் பெற்றோர்களிடம் சொல்லிவிட்டாள் என் மனமே போய்விடுமே என்ன செய்வது என்று வெகு நேரம் பாத்ரூம் உள்ளேயே இருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து பாத்ரூம் கதவு தட்டப்பட
"யாரு"
"நான் தான் சார்,"
"என்ன வேணும்"
"பாத்ரூம் போகணும் சார்"
என்ன செய்வது என்றே தெரியாமல் மெல்ல கதவை திறந்து கொண்டு ஹரிணி முகம் பார்க்க குச்சபட்டு தலை குனிந்து கொண்டே வந்தேன். அன்று முழுவதும் அவளுக்கு பாடம் எடுக்க வில்லை, பின்னர் ஏழு மணிக்கு புவனா மிஸ் வர எனக்கு மிகவும் படபடப்பாக இருந்தது. என் நிலைமையை பார்த்து புவனா மிஸ்
"என்ன அருண் சார் உடம்பு சரி இல்லையா ஸ்கூலுக்கும் வரலை"
"இல்லை, ஆமா..." என் வாய் குழறியது
புவனா உரிமையுடன் என் நெற்றியில் கை வைத்து பார்க்க எனக்கு என்னமோ போல் ஆகியது, இருபினும் எதுவும் காட்டி கொள்ளவில்லை
"உடம்பு சுட இருக்கு மாத்திரை எதாவது வங்கி வரவ அருண் சார்"
"வேண்டாம் புவனா மிஸ், எனக்கு ஒன்னும் இல்லை நான் பார்த்துகறேன்"
"சரி அருண் சார் நான் கிளம்பறேன்"
நான் வெறும் தலை மட்டும் அசைத்தேன், ஹரிணி எதுவும் சொல்லாமல் என்னை பார்த்துகொண்டே சென்றாள் அவளை அழைத்து இன்று பார்த்ததை யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடலாம என்று தோன்றியது. இன்னொரு மனம் வேண்டாம் என்றது, இப்படி குழப்பத்தில் இருக்கையில் கதவு திறக்க ஹரிணி மட்டும் உள்ளே வந்தாள்.
"சார் நீங்க கவலை பாடதிங்க நான் பார்த்ததை யாரிடமும் சொல்லமாட்டேன்"
எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை என் முகத்தில் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி ஹரிணியை கட்டி தழுவி அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன்"
"ரொம்ப நன்றிம்மா, கதவு திறந்து இருக்கறத நான் பார்க்கவே இல்லை, என்னை தப்பா நினைகத்தே"
"நினைக்க மாட்டேன் சார், குட் நைட்"
"குட் நைட் ஹரிணி"
அவள் சந்தோசமா துள்ளி கொண்டு சென்றாள், எனக்கும் பெரிய சுமை குறைந்தது போல் இருந்தது.
அப்போது நான் ஓர் தனியார் பள்ளியில் கணக்கு வாத்தியராக வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன் நான் வேலை பார்க்கும் பள்ளி கோவை நகரத்துக்கு வெளியில் உள்ளது. நான் இப்போது எழுதி கொண்டு இருப்பது என வாழ்வில் உண்மையாக நடந்த ஒன்று, இதை எழுதுவது அந்த பசுமையான நினைவுக்குள்ளேயே போவது போல் உணர்கிறேன். என் வாழ்வில் நடந்த நிகழ்வுகளை கதை வடிவில் கொஞ்சம் மாற்றி நெடுங்கதையாய் கொடுக்க போகிறேன்.
என் பெயர் அருண், நல்ல உயரம், நான் கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்ததால் கொஞ்சம் முறுக்கேறிய உடம்பு, அதிக வெண்மை இல்லை என்றாலும் பார்க்க அழகான தோற்றம் உண்டு, அடர்த்தியான தலை மயிர், கொஞ்சம் அதிக படியான மிசையும் உண்டு. நான் வேலை செய்யும் பள்ளியில் சுமார் இரண்டாயிரம் மாணவ மாணவிகள் படிக்கின்றனர். நான் ஐந்து முதல் எட்டாம் வகுப்பு வரை மாணவ மாணவிகளுக்கு கணக்கு பாடம் நடத்துவேன்.
நான் பாடம் எடுக்கும் ஆறாம் வகுப்பில் ஹரிணி என்ற மாணவி உண்டு அவள் அம்மாவும் அதே பள்ளியில் தான் வேலை பார்க்கிறார் அவங்க பெயர் புவனா. புவனா தமிழ் ஆசிரியை. புவனா வெள்ளை வெளேர் என்று பார்க்க அழகாக, கொஞ்சம் மொழு மொழு என்று இருப்பார்கள். நான் எங்கள் விட்டில் ஒரே பையன் அப்பா அம்மா இருவரும் கிராமத்தில் உள்ளனர். நான் இயற்கையவே கூச்ச சுபாவம் உடையவன், அதிகமாக சக பெண் ஆசிரியைகளுடன் பேச மாட்டேன். புவனா மிஸ் தன் பெண்ணை கூட்டி போக வரும் போது நிறைய தடவை பார்த்தது உண்டு, அவர்கள் சரளமாக தான் மகள் எப்படி கணிதம் போடுகிறாள் என்று கேட்பார்கள். நான் அவர்கள் முகம் பார்த்து பேசாமல் நன்றாக செய்கிறாள் என்று ஒரு இரு வர்த்தைகள் மட்டும் பேசுவேன்.
நான் பள்ளி அருகிலே உள்ள ஒரு சிறு விட்டில் குடி இருக்கிறேன், இரு அறைகள் கொண்ட விடு, ஒரு சமையல் அறை மற்றும் படுக்கும் அறை. என்னதான் கூச்ச பட்டாலும், அழகிய பெண்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அதிகம் உண்டு ஆனாலும் பயம் காரணமாக முயற்சி எதுவும் செய்வது இல்லை. இப்படியாக நாட்கள் போய்கொண்டு இருக்கையில் ஒரு நாள் புவனா மிஸ் என்னை பார்க்க வந்தார்கள்
"அருண் சார் ஒரு நிமிடம் உங்க கிட்ட பேசணும்"
"சொல்லுங்க மிஸ்"
"ஹரிணி கணக்கு எப்படி செய்கிறாள்"
"நன்றாக செய்கிறாள் ஆனால் சிறு சிறு தவறுகள் செய்வதால் மதிப்பெண் குறைந்து விடுகிறது, விட்டில் நீங்கள் கொஞ்சம் அதிக கவனம் செலுத்தினால் கண்டிப்பா நல்ல முன்னேற்றம் இருக்கும்"
"அது தான் பிரச்சனையை, நாங்க ரெண்டு பேறும் வேலை செய்றதால் இவளை சரியாய் கவனிக்க முடியலை"
பேசும் போது தேன் உறும் அழகிய சிவந்த உதடு அசைவதை பார்த்து ரசித்தேன், அவங்க கருமையான கண்கள், கூர்மையன மூக்கு எல்லாம் ரசிக்க தொடங்கினேன், என் சுன்னி மெல்ல தலை துக்க தொடங்கியது.
"அருண் சார் நீங்க கொஞ்சம் சிரம பார்க்காம கொஞ்சம் அவள்கிட்ட அதிக கவனம் காட்டுனிங்கன்ன ரொம்ப சந்தோஷபடுவேன்"
"கண்டிப்பா பார்த்துக்குறேன் புவனா மிஸ் நீங்க கவலை படாதிங்க"
"ரொம்ப தேங்க்ஸ்"
"என்னங்க இதுக்கு எல்லாம் போய், நான் பார்த்துகறேன்"
சிறிது நேரம் மகள் படிப்பு சமந்தமாக பேசிவிட்டு விடை பெற்று கொண்டு, அவங்க திரும்பி நடக்க அவங்க பின்அமைப்பை பார்த்தவுடன் என சுன்னி லேசா மதன நீர் வடிய தொடங்கி இருந்தது, ....
நாட்கள் எப்போதும் போல் மெல்ல நகர்ந்தது, தேர்வு நெருங்கி கொண்டு இருந்ததால் என் முழு கவனமும் என் பாடத்தின் மிதே இருந்தது, நடுவில் ரிவிஷன் தேர்வு நடத்தபட்டது. ரிவிஷன் தேர்வில் ஹரிணி சரியாக செய்யவில்லை. தேர்வு பேப்பரை பெற்றவுடன் புவனா மிஸ் என்னை பார்க்க வந்தார்கள்
"அருண் சார், திரும்பவும் மதிப்பெண் குறைவா எடுத்து இருக்கா"
"எல்லாம் சின்ன சின்ன தவறுகள் தான் நீங்க கொஞ்சம் விட்டில் சொல்லி கொடுத்தால் சரியாகிவிடும்"
"அது தான் முடியல நான் பள்ளி முடிஞ்சி போய் சமையல் விட்டு வேலை எல்லாம் பார்க்கவே சரியாக இருக்கு"
"உங்க நிலைமை புரியுது மிஸ்"
"அருண் சார், நீங்க என் பொண்ணுக்கு டியூஷன் எடுக்க முடியுமா"
"நான் வேனும்ன பள்ளி முடிஞ்சதும் கொஞ்சம் நேரம் அவள் தவறுகள் திருத்தி சொல்லி தரேன் மற்ற படி டியூஷன் முடியாது மிஸ் என்னை தப்ப நினைகதிங்க"
மறு நாள், ஸ்கூல் முடிந்து மலை நேரத்தில் புவனா மிஸ் என்னிடம் வந்து அவங்க செல்போனை கொடுத்து பேச சொன்னார்கள்"
"அருண் சார், என் விட்டுக்காரர் உங்க கிட்ட பேசனுமாம், ப்ளீஸ்"
கொஞ்ச நேரம் தாயகத்துக்கு பின்னர்
....
"ஹலோ, நான் அருண் பேசறேன்"
"வாணக்கம் அருண், என் பெயர் பாஸ்கர், ஹரிணியுடைய அப்பா, புவனா உங்கள பற்றி ரொம்ப சொல்லிருக்கா"
"ம். சொல்லுங்க சார்"
"நான் ஒரு தனியார் கம்பனியில் அசிஸ்டன்ட் மேனேஜர், பெரும்பாலும் வெளியூர் பயணம் போற மாதிரியான வேலை, விட்டில் புவனா நான் இல்லாம தனிமைய நினைக்ககூடதுன்னு அவளை வேலைக்கு போக சொன்னேன் இப்போ ரெண்டு பெரும் வேலைக்கு போறதால ஹரினிய சரிய கவனிக்க முடியல"
"ம்., புரியுது, சார்" அவர் பேசும் முறை எனக்கு பிடித்து இருந்தது
"நேற்று என் மனைவி உங்கள டியூஷன் எடுக்க அவ்ளோ வற்புறுத்தியும் நீங்க மாட்டேன்னு சொன்னது, எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சி போச்சி, அதன் புவனகிட்ட உங்க கிட்ட பேசணும்னு சொன்னேன்"
"சார், நீங்க நினைக்குற அளவுக்கு நான் ரொம்ப பெரிய மேதை எல்லாம் இல்லை சார், கிடைக்குற கொஞ்ச நேரம், அதை எதுக்கு இலக்கனும்னு தன அப்படி சொன்னேன்."
"சொல்லுங்க பாஸ்கர், நான் என்ன செய்யணும்"
"என் மனைவி கேட்டதையே தான் நானும் கேக்க போறேன்..."
"..."
நான் புவனாவை பார்த்தேன் அவர்களும் கெஞ்சுவது போல் பார்க்க
"அருண், உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லன்னா நான் வருத்த பட மாட்டேன்"
"எடுக்க கூடதுன்னு இல்லை, நான் அதிகம் வெளிபடைய பேசுவது இல்லை அப்புறம் எங்க சொந்தகாரங்க விட்டுக்கு கூட அதிகம் போனது இல்லை"
"புரியுது, கொஞ்ச கூச்ச சுபாவம், விட்டுக்கு போன எப்படி என் மனைவிகிட்ட பேசி பழக போறோம்னு குழப்பம் அப்படி தானே"
"ஆமா சார், பாஸ்கர்"
"நீங்க ஒன்னு நினகதிங்க அருண், என் மனைவி ரொம்ப ஜாலி டைப், ஸ்கூல்ல பார்க்குற புவனா வேற, அவ எதையும் தப்ப எடுத்துக்க மாட்ட, நீங்க உங்க சொந்த விடு போல நினச்சு வாங்க"
"நீங்க இருந்திங்கன்னா பிரச்சனை இல்லை"
"ஹரிணி உங்க விட்டுக்கே டியூஷன் வரட்டும் நாங்க வந்து கூட்டிட்டு போய்டுறேன்" என்று புவனா மிஸ் சொல்ல வேறு வழி இல்லாமல்
"சரி சார், நான் டியூஷன் எடுக்குறேன்" புவனாவின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி
எனக்கு நெருங்கிய நண்பர் கிட்ட பேசினது போல தான் இருக்கு, நீங்க இன்னும் வெளிபடைய பேசி பழகனும், இந்த டியூஷன் உங்களுக்கும் நல்ல அனுபவமா இருக்கும். என் மனைவி உங்களுக்கு எல்லாம் கற்று கொடுப்ப, ஹாஹா".
"சரி பாஸ்கர் நான் போனை உங்க மனைவிகிட்ட கொடுக்குறேன்"
"சரி அருண், அப்புறம் எப்போ இருந்து டியூஷன் எடுக்க போறீங்க"
"நாளைக்கே ஆரம்பிக்கிறேன்,"
"நல்லது அருண், ரொம்ப நன்றி போனை புவனகிட்ட கொடுங்க"
நான் பரவில்லை என்று சொல்லிவிட்டு போனை புவனா மிஸ்சிடம் கொடுத்தேன் அவர்கள் பாஸ்கரிடம் பேசிவிட்டு எனக்கும் நன்றி சொல்லிவிட்டு விட்டு சென்றார்கள்.
---------------------------------------
நான் தங்கி இருக்கும் விடு தனியாக சுற்றி மதில் சுவர் அமைந்த வீடு, ஆதலால் வெளி மக்களால் அதிகம் தொந்தரவு இருந்தது இல்லை. மறுநாள் பள்ளி முடிந்ததும் ஹரிணி டியூஷன் வர தொடங்கினாள் ஹரிணிக்கு மாலை ஐந்தில் இருந்து ஏழு மணி வரை டியூஷன் எடுக்க முடிவு செய்து கொண்டோம். இரவு ஏழு மணிக்கு அவள் தந்தை பாஸ்கர் அவளை கூட்டி செல்ல வந்தார் அது தான் எங்கள் முதல் சந்திப்பு, மிகவும் பரிச்சயமானவர் போல் தோன்றியது, ஏறதள இருவர் வயதும் ஒன்று இரண்டு வித்தாயசம் தான். அவர் மிகவும் உரிமையுடனும் அக்கறையுடனும் பேசினார்.
"வீடு கொஞ்ச தூரம், அதுவும் இல்லாம ரொம்ப ட்ராபிக் அதன் நானே வந்துட்டேன்"
"ஆமா, கரெக்ட் புவனா மிஸ்ஸ எதுக்கு கஷ்ட படுத்துரிங்க"
"என்னைவிட என் மனைவி மீது உங்களுக்கு தான் அக்கறை அதிகமா இருக்கு " சொல்லிவிட்டு கண்சிமிட்ட நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனேன், என் மூக மற்றதை பார்த்துவுடன்
"சும்மா ஒரு பேச்சிக்கு சொன்னேன் நீங்க எதுவும் தப்ப எடுத்துக்காதிங்க"
சில நாட்களில், பாஸ்கர் சுதந்திரமாக, ஜாலியா பேசுவது எங்கள் நெருக்கத்தை அதிகம் ஆக்கியது. அவர் வெளியூர் சென்ற நாட்களில் புவனா மிஸ் அவங்க ஸ்கூட்டில வந்து ஹரினிய கூட்டிடு போவாங்க. அவங்க பெரும்பாலும் சுடிதார், லெக்கின்ஸ் அணிந்து தான் வருவாங்க. ஸ்கூல்ல சேலையில் பார்த்து விட்டு இப்போ சுடிதார்ல பார்ப்பது வித்தியாசமாகவும் கவர்ச்சியாகவும் இருந்தது.
ஒரு நாள் சனிகிழமை எனக்கு மிகவும் களைப்பாக தோன்றியதால் ஸ்கூல்க்கு விடுமுறை சொல்லிவிட்டு அறையில் ஓய்வு எடுத்து கொண்டேன் மாலை நேரத்தில் செக்ஸ் மூடாக இருந்ததால் என் லுங்கியை தூக்கி என் சுன்னியை பிடித்து கை அடிக்க தொடங்கினேன். புவனா மிஸ்ஸை நினைத்து கொண்டு கை வேலை செய்ததால் என்னை மறந்தேன் சிறுது நேரத்தில் என் கை வேலையால் என் சுன்னியில் இருந்து விந்து பிச்சி அடித்தேன். மெல்ல சுயநினைவு வரும்போது யாரோ என்னை பார்ப்பது போல் உணர்வு வர திரும்பினால் கதவுஅ அருகில் ஹரிணி கையால் வாயை பொற்றிகொண்டு சிரித்து கொண்டு நின்றாள். உடனே சுதாரித்து எழுந்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்று என் சுன்னியை கழுவினேன், மனதுக்குள் ஒரே குழப்பம் ஹரிணி அவள் பெற்றோர்களிடம் சொல்லிவிட்டாள் என் மனமே போய்விடுமே என்ன செய்வது என்று வெகு நேரம் பாத்ரூம் உள்ளேயே இருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து பாத்ரூம் கதவு தட்டப்பட
"யாரு"
"நான் தான் சார்,"
"என்ன வேணும்"
"பாத்ரூம் போகணும் சார்"
என்ன செய்வது என்றே தெரியாமல் மெல்ல கதவை திறந்து கொண்டு ஹரிணி முகம் பார்க்க குச்சபட்டு தலை குனிந்து கொண்டே வந்தேன். அன்று முழுவதும் அவளுக்கு பாடம் எடுக்க வில்லை, பின்னர் ஏழு மணிக்கு புவனா மிஸ் வர எனக்கு மிகவும் படபடப்பாக இருந்தது. என் நிலைமையை பார்த்து புவனா மிஸ்
"என்ன அருண் சார் உடம்பு சரி இல்லையா ஸ்கூலுக்கும் வரலை"
"இல்லை, ஆமா..." என் வாய் குழறியது
புவனா உரிமையுடன் என் நெற்றியில் கை வைத்து பார்க்க எனக்கு என்னமோ போல் ஆகியது, இருபினும் எதுவும் காட்டி கொள்ளவில்லை
"உடம்பு சுட இருக்கு மாத்திரை எதாவது வங்கி வரவ அருண் சார்"
"வேண்டாம் புவனா மிஸ், எனக்கு ஒன்னும் இல்லை நான் பார்த்துகறேன்"
"சரி அருண் சார் நான் கிளம்பறேன்"
நான் வெறும் தலை மட்டும் அசைத்தேன், ஹரிணி எதுவும் சொல்லாமல் என்னை பார்த்துகொண்டே சென்றாள் அவளை அழைத்து இன்று பார்த்ததை யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடலாம என்று தோன்றியது. இன்னொரு மனம் வேண்டாம் என்றது, இப்படி குழப்பத்தில் இருக்கையில் கதவு திறக்க ஹரிணி மட்டும் உள்ளே வந்தாள்.
"சார் நீங்க கவலை பாடதிங்க நான் பார்த்ததை யாரிடமும் சொல்லமாட்டேன்"
எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை என் முகத்தில் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி ஹரிணியை கட்டி தழுவி அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன்"
"ரொம்ப நன்றிம்மா, கதவு திறந்து இருக்கறத நான் பார்க்கவே இல்லை, என்னை தப்பா நினைகத்தே"
"நினைக்க மாட்டேன் சார், குட் நைட்"
"குட் நைட் ஹரிணி"
அவள் சந்தோசமா துள்ளி கொண்டு சென்றாள், எனக்கும் பெரிய சுமை குறைந்தது போல் இருந்தது.