ஈரோடு மாவட்டம் அந்தியூர் அருகே ஒரு விவசாயக்குடும்பத்தில் பிறந்த சண்முகம், தனது பரம்பரையிலேயே ஒரு விதிவிலக்காக முதுகலைப் பட்டம் பெற்றிருந்தான். இருப்பினும், தாய் வழிப்பாட்டனாருக்கு உதவியாக அவரது நிலபுலங்களைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்தான். சண்முகத்தின் அப்பா, அவரது பண்ணையில் பணி புரிந்திருந்த ஒரு பெண்ணை இழுத்துக்கொண்டு குடும்பத்தை நிர்க்கதியாக விட்டு விட்டு ஓடி சென்ற பிறகு சத்யா, அவனது தாய் மற்றும் தங்கையுடன் தாத்தா வீட்டிலேயே நிரந்தரமாகத் தங்க வேண்டி வந்தது. அந்தக் குடும்பத்தில் அனைவருமே இயற்கையோடு ஒன்றி வாழ்ந்ததாலும், தினசரி கடுமையாக உழைத்து வந்ததாலும் அவர்கள் அனைவா¢ன் உடலும் மிகவும் கட்டுக்கோப்போடு உறுதியுடன் காணப்பட்டன. சண்முகத்தின் அம்மாவின் பெயர் விசாலாட்சி. அன்றாடம் விட்டு வேலைகளை செய்வதுடன் வயலிலும், பண்ணையிலும் கூட அவளாலான பணிகளை செய்வதை வாடிக்கையாகக்கொண்டிருந்தாள். நாற்பது வயதிலும் சற்றும் உபரிச்சதை போடாத வயிறும், வலிமையான நீண்ட கால்களும், கனகச்சிதமான இரண்டு கும்பங்கள் போன்ற மார்பகங்களும், வாளிப்பான பின்னழகும், அளவோடு காணப்பட்ட இடுப்புமாக, கொள்ளை கவர்ச்சியாக இருந்தாள். அந்த கிராமத்தில் அவளது வயதுப்பெண்களுக்கு மத்தியில் அவள் மிகவும் அபூர்வ அழகியாகத் திகழ்ந்தாள். ஊரே மெச்சிய அவளது அழகை சண்முகம் மெச்சத்தொடங்கியபோது அவனுக்கு வயது 21. காங்கேயம் காளை போல வளர்ந்து திமிர்ந்திருந்த அவனுக்கு அம்மாவின் அழகு மிகுந்த பெருமிதத்தையும், அவ்வப்போது கிளர்ச்சியையும் ஏற்படுத்தியது. 'இப்படியொரு அட்டகாசமான கட்டையை விட்டு விட்டு எவளோடோ ஓடிப்போன அப்பன் நிச்சய்ம் பைத்தியக்காரனாகத் தானிருக்கவேண்டும்' என்று சண்முகம் அடிக்கடி எண்ணிக்கொள்வான். பொதுவாகவே, பெரும்பாலும் வயலிலும் வரப்பிலும் வேலை செய்துகொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதாலும், சற்றே உயர்ந்த மதில்களுக்கு மத்தியில் இருந்த வீட்டில் வசித்து வந்ததாலும், இயல்பாகவே அங்கு காணப்படும் உஷ்ணமான சீதோஷ்ண நிலையினாலும், வீட்டிலிருந்த பெண்கள் அவர்களுக்கு வசதியாக நூல்புடவைகளையே கட்டிக்கொள்வதை வழக்கமாகக்கொண்டிருந்தனர். அதிலும், வேலை மும்முரத்தில் அவர்கள் தங்கள் உடைகள் விலகுவதை மிகவும் சாதாரணமாக எடுத்துக்கொண்டபடி அசட்டை செய்து வந்தனர். சண்முகத்தின் அம்மாவும் சரி தங்கையும் சரி கோடை காலத்தில் மிக மிக மெல்லிய துணிகளை அணிவதுடன் பெரும்பாலும் 'பிரா' அணிவதைத் தவிர்த்தனர். இன்னும் நாகரிகம் எட்டிப்பார்க்காத கிராமங்களில் ஒன்றாக இருந்த காரணத்தால், அந்த ஊர்ப்பெண்கள் 'பேன்டி' அணியும் பழக்கமற்றவர்களாக இருந்தனர். அதிலும் சண்முகத்தின் அம்மா விசாலாட்சி இருக்கிறாளே, ஏற்கனவே கவர்ச்சி ததும்பி வழியும் தனது வாளிப்பான உடலை சுற்றி மிகவும் மெல்லிய நூல் புடவையும், உடம்போடு இறுகப்பிடிக்கும் மெல்லிய ரவிக்கையும் அணிந்து கொண்டு அவனது கண்களுக்கு விருந்தளித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒவ்வொரு நாளும், நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் சமையலறைக்குள் புகுந்து அம்மாவுக்கு உதவி செய்கிறேன் பேர்வழி என்று, அவளைக் கிட்ட இருந்து அவளது கவர்ச்சியான உடம்பைக் கண்களால் பருகுவதே சண்முகத்துக்குப் பிடித்தமான பொழுதுபோக்கு. அப்படித்தான் ஒரு நாள்! அந்த கிராமத்து சமையலறையில், விறகடுப்பு கொழுந்து விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்க, விசாலாட்சி வியர்க்க விறுவிறுக்க வேலை செய்துகொண்டிருந்தாள். நேரம் செல்ல செல்ல, வியர்வையின் ஈரத்தில் அவளது ரவிக்கையும், புடவையின் மார்புப்பகுதியும் தொப்பலாக நனைந்து போயின. அத்துடன் சற்றே விலகியிருந்த அவளது முந்தானைக்குக் கீழே அவளது கூர்மையான இரண்டு கலசங்களும் அவனது கண்களுக்கு விருந்தளித்தன. வழக்கம் போலவே அன்றும் அவள் 'பிரா' அணியாமலிருந்ததால், வியர்வையில் அவளது உடலோடு ஒட்டியிருந்த மெல்லிய ரவிக்கையின் அடியில், அவளது எழுச்சி மிக்க இரண்டு காம்புகளும், அதன் கீழே இருந்த இரண்டு கருஞ்சிவப்பு வட்டங்களும் பட்டவர்த்தனமாகத் தரிந்து கொண்டிருந்தன. அவளது முகத்திலிருந்து புறப்பட்ட வியர்வைத் துளிகள் அவளது பளபளக்கும் சங்குக்கழுத்து வழியாக இறங்கி, அவளது இரண்டு மார்பகங்களுக்கிடையே இருந்த பள்ளத்தாக்கில் விழுந்து வடிவதைக் கண்டு சண்முகத்தின் நரம்புகள் முறுக்கேறின. கொழுத்துப் பெருத்திருந்த அம்மாவின் தினவெடுத்த இரண்டு கொங்கைகளையும், அவற்றின் மீது புடைத்து நின்ற அவளது வெறியூட்டும் காம்புகளையும் தனது இரண்டு கண்களாலும், ஆசை தீர அள்ளி அள்ளிப் பருகிக்கொண்டிருந்தான். மகனின் கண்கள் தனது மார்பகங்கள் மீது மேய்ந்து கொண்டிருப்பதை விசாலாட்சி அறியாமலில்லை. இருந்தும் அவனது கண்களில் ததும்பி வழிந்தோடிக்கொண்டிருந்த காமத்தை அவள் சற்றும் பொருள் படுத்தவில்லை. அவனது கிளர்ச்சியை மென்மேலும் அதிகப்படுத்த வேண்டும் என்று நினைத்தாளோ என்னவோ, அவன் சற்றும் எதிர்பாராத வகையில், 'சட்'டென்று தனது புடவை முந்தானையைத் தோளிலிருந்து எடுத்து,வியர்வை படிந்த தனது முகத்தை அவள் துடைத்துக் கொள்ளத்தொடங்கினாள். சண்முகத்தின் கண்கள் அவளது கனபா¢மாணங்களைக் கண்டு களித்தன. அதே சமயம், அவன் அணிந்திருந்த லுங்கிக்குக் கீழே அவனது ஆணுறுப்பு துடித்து, விறைத்து நிமிர்ந்து எழுந்தது. அம்மா தனது முந்தானையைக் கொண்டு தனது மார்புகளை மறைத்துக்கொள்ள எந்த வித அவசரமும் காட்டாமல், 'இந்தா..பார்த்துக்க' என்பது போல அவனுக்குக் காட்டிக்கொண்டிருப்பது போலத் தொன்றியது அவனுக்கு. அவனது அம்மாவோ அனுபவசாலியாயிற்றே! தனது கூம்புகளைக் கண்டபிறகு மகன் என்ன அவஸ்தைப்படுகிறான் என்பதைக் கண்டு ரசிக்க விரும்பியவள் போல, அவனது இடுப்புக்குக் கீழே Aரக்கண்ணால் பார்த்தாள். அடுத்த கணமே அவளது முகத்தில் ஒரு மந்தகாசப்புன்னகை மலர்ந்தது. அவள் எதிர்பார்த்தது சரிதான்;அவனது 'தம்பி' எழுச்சி கொண்டு லுங்கி மீது முட்டி மோதிக்கொண்டு நின்றிருந்தது. மகனின் இன்ப அவஸ்தையை திருட்டுத்தனமாக ரசித்தபடி, கொஞ்சம் கூட பதட்டமே இல்லாமல் அவள் தனது வியர்வையைத் துடைப்பதுபோல தனது மார்புகளை அவனுக்கு இன்னும் அதிகமாகக் காட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அந்த ஒரு கணம் தான் அவர்களின் உறவில் ஒரு புதிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்திய அற்புத தருணம். மகன் கூச்சத்தை விட்டவனாக, அம்மாவின் கண்களையே கூர்ந்து பார்த்தான். மகனின் கண்களில் இருந்த பேரார்வத்தைக்கண்டு ஒரு வினாடி நிலைகுலைந்தபோதும், உடனே சுதாரித்துக்கொண்டவளாக விசாலாட்சியும் அவனைப்பார்த்து புன்முறுவல் பூத்தாள். இருவரும் அப்படியே ஒரு சில நிமிடங்கள் ஒருவரையொருவர் காதல் வயப்பட்டவர்கள் போல வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் கண்கள் ஒன்றோடொன்று பேசிக்கொண்டிருந்தன. அந்த மௌனம் கலைந்தபோது அவர்களது பேச்சில் காமம் அனுமதியின்றி நுழைந்தது. "சண்முகம்," என்று பேச்சை எப்படியாவது துவங்க வேண்டும் என்று பேச ஆரம்பித்த விசாலாட்சி,"பால் சாப்பிடுறியா?" என்று கேட்டாள். ஒரு வினாடி யோசித்த அவன் சற்று குறும்புடன்,"நீ பால் கொடுத்தா நான் வேண்டாம்னா சொல்லப்போறேன்?" என்று இரட்டை அர்த்தத்தில் பேசினான். "நான் கொடுக்கிறேன்னு குடிக்கப்போறியா, இல்லை பசியெடுக்குதுன்னு குடிக்கப் போறியா?" என்று அவளும் சற்றும் சளைக்காமல் கேட்டாள். "இப்போ உண்மையிலேயே எனக்கு ரொம்பப் பசிக்குதும்மா," என்ற சண்முகம்."அதான் நீ பால் கொடுப்பியா மாட்டியான்னு யோசிக்கிறேன்." என்று மீண்டும் இரண்டு பொருள் வரும்படிப் பேசினான். "ஓ! அவ்வளவு பசியா?" என்று புன்முறுவலோடு கேட்ட விசாலாட்சி,"அப்படீன்னா கண்டிப்பா பால் கொடுக்க வேண்டியது தான்." எனவும், முதல் முதலாக அவனுக்கு ஒரு மெல்லிய எதிர்பார்ப்பு கலந்த அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. "அம்மா?" என்றான் புதிராக. அடுத்த நொடியே கலகலவென சிரித்த விசாலாட்சி,"இந்தா பால்!" என்றபடி ஒரு தம்ளரில் பசும்பாலை அவனிடம் கொடுத்தாள். அந்த தம்ளரை அவளிடமிருந்து வாங்கிக்கொண்டபோது அவனது கைகள் வேண்டுமென்றே அம்மாவின் விரல்களைத் தீண்டின. அவனது விரலின் ஸ்பரிசம் பட்டவுடனேயே அம்மாவின் கண்ணிமைகள் ஒரு கணம் மெல்ல இறங்கியது. தம்ளரை வாங்கியபடியே அவன் அம்மாவின் விரல்களைத் தடவி விட்டான். அம்மாவின் உடல் மெதுவாக ஒரு முறை அதிர்ந்ததை அவன் கவனிக்கத் தவறவில்லை. "ரொம்ப சூடா இருக்குன்னு நினைக்கிறேன்," என்று அவன் சொன்னான். "என்னது?" இப்போது அவளுக்குப் புதிராக இருந்தது. "அம்மா, நான் பாலை சொன்னேன்," என்றபடி சிரித்தான் அவன். "பால் மட்டுமில்லை; பணியாரம் கூட இருக்கு," என்று அவள் கிசுகிசுத்தாள். "பணியாரமா?" என்று ஒன்றும் புரியாதவன் போலக் கேட்டான் அவன். அவள் தான் அவனுக்கு சற்றும் சளைக்காமல் இரட்டை அர்த்தம் தொனிக்கும்படி பேசிக்கொண்டிருக்கிறாளே. அவள் 'பணியாரம்' என்று எதைக் குறிப்பிடுகிறாள் என்பது அவனுக்கா புரியாது? "ஆமாம்," என்று சிரித்த விசாலாட்சி," உனக்கு ரொம்பப் பிடிச்ச குழிப்பணியாரம்." என்று முடித்தாள். "ஆஹா! கேட்கவே நாக்கில எச்சி ஊறுதே," என்று சிலிர்த்த சண்முகம்,"உன்னோட பணியாரம்ன்னா சொல்லணுமா? சும்மா ஒரு பிடி பிடிக்க மாட்டேனா?" என்று மகிழ்ச்சியாக சொன்னான். அவர்கள் இருவருமே காமவயப்பட்டிருந்தனர். தாய்-மகன் என்பதையெல்லாம் மறந்த நிலையில் இருவரும் அவரவர் மனதில் இருந்த அரிப்பை இப்படி இரு பொருள் படும்படிப் பேசித் தீர்க்க முயன்று கொண்டிருந்தனர். இந்த சில்லறை விளையாட்டு, மொத்தமாக அவர்களது உறவிலே ஒரு புதிய, இனிய மாற்றத்தைக் கொண்டு வரப்போகிறது என்பதை உணர்ந்தே அவர்கள் இருவரும் நாடகமாடிக்கொண்டிருந்தனர். சண்முகத்துக்கு பெற்ற அம்மாவிடமே இப்படி அசிங்க அசிங்கமாகப் பேசுவது மிகவும் பிடித்திருந்தது. அவள் அம்மா என்பதையும் மீறி ஒரு சராசரிப் பெண்மணி என்பதையும், அவளது தோல்வியுற்ற தாம்பத்திய வாழ்க்கையில் அவள் ஒரு கொழுகொம்பைத் தேடித் தவித்துக்கொண்டிருக்கிறாள் என்பதையும் அவன் உணர்ந்து கொண்டான். பொ¢ய நகரங்களில் நடப்பது போல, அந்தப் பட்டிக்காட்டில் கள்ள உறவுகள் அவ்வளவு எளிதில் நடப்பதில்லை. அனுபவிக்க வேண்டிய வயதில் புருஷன் கை விட்டு செல்ல, அரைகுறையாக உடல்சுகத்தை ருசிகண்டு விட்டு, அதை முழுமையாக அனுபவிப்பது எப்போது என்ற ஏக்கத்தில் பல வருடங்களாக உழன்று கொண்டிருக்கிறாள் என்பதையும் அவன் நன்றாகவே அறிந்து வைத்திருந்தான். கண்டிப்பாக அவள் வேறொரு ஆணுடன் தொடர்பு வைத்துக்கொண்டால், அவனுக்கே அவள் மீது பரிதாபம் ஏற்பட்டிருக்காது. இவ்வளவு அழகும், கவர்ச்சியும், தினவும் கொண்ட அவளது உடலை, அப்பாவுக்குப் பிறகு தான் மட்டுமே அனுபவிக்க உரிமையிருக்கிறது என்று அவன் எப்போதோ கங்கணம் கட்டியிருந்தான். அந்த நாள் என்று வரும், தான் கண்டு ரசித்த அம்மாவின் அழகைக் கட்டிலில் உண்டு ரசிக்கும் தருணம் எப்போது வரும் என்று தான் அவன் காத்திருந்தான். அப்ப்டியொரு நாள் விரைவில் வராதா, அம்மாவின் பணியாரத்தை ஆசை தீர உண்டு மகிழ மாட்டோமா என்று அவன் கற்பனை செய்து செய்து சுய இன்பம் பெற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கினான். அவனது கைகள் அம்மாவின் தினவெடுத்த இரண்டு கொங்கைகளையும் பற்றி அவற்றை அமுக்கி, பிசைந்து, கசக்கி, வாயில் வைத்து சூப்பி, அவளது காம்புகளை உரிஞ்சி விட ஏங்கின. அவளது ஆடையற்ற உடலைத் தனது ஆசைக்கிணங்க படுக்கையறைப் பதுமையாக்கி அவள் 'போதும் போதும்' எனும் வரை அனுபவிக்க அவனது வாலிப உள்ளம் துடித்தது. அந்தப் பொன்னாளும் விரைவில் வந்தது. அன்று தாத்தா உரம் வாங்கி வருகிறேன் என்று காலையிலேயே ஈரோட்டுக்குப் புறப்பட்டு விட்டார். பக்கத்து ஊரில் ஒரு கிடா விருந்துக்கு செல்ல வேண்டியிருந்ததால், பாட்டியும் தங்கையும் புறப்பட்டு சென்றனர். தனது நீண்ட நாள் ஆசையை நிறைவேற்றிக்கொள்ள அன்றைய தினத்தை விட்டால், பிறிதொரு நாள் கிடைப்பது கடினம் என்பது சண்முகத்துக்கு நன்கு புரிந்திருந்தது. "அம்மா..காட்டிலே உழவு வேலை இருக்குது. நான் கிளம்புறேன்," என்றபடி சமையலறைக்குள் நுழைந்தபடியே அம்மாவிடம் சொன்னான் அவன். "போயிட்டு வா ராசா, உங்கப்பாவ விட நீ நல்லா உழவு பண்ணனும்," என்று விசாலாட்சி புன்னகையோடு சொன்னாள். "கண்டிப்பா பண்ணறேன்," என்று தீர்மானமாக சொன்ன சண்முகம்,"அப்பாவை விட ஆழமா உழுது காண்பிக்கறேன் பாரு." என்று அவளுக்கு நெத்தியடி கொடுத்தான். "அப்படி சொல்லு என் ஆம்பிளை சிங்கம்," என்று அவனை உச்சிமோந்த விசாலாட்சி," நீ முன்னாடி போ. நான் உனக்கு சாப்பாடு எடுத்திட்டு மதியம் போல வர்றேன்." என்று மீண்டும் புன்னகைத்தாள். இன்று ஒரு சுவாரசியமான மதிய உணவு காத்திருக்கிறது என்ற எதிர்பார்ப்புடன், சண்முகம் துள்ளிக்குதித்தபடி வெளியேறி, ட்ராக்ட்டரில் உட்கார்ந்து அதைத் தனது காட்டை நோக்கி செலுத்தினான். ஊரில் ஒரு கணிசமான வயல் பகுதி அவர்களுக்கு சொந்தமாக இருந்தது. ஒரு பக்கம் கரும்பு நெடிதுயர்ந்து வளர்ந்து அறுப்புக்குக் காத்திருக்க, இன்னொரு பக்கம் மஞ்சள் பயிரிடுவதற்கு வயல் உழவுக்குத் தயாராகிக்கொண்டிருந்தது. ஏற்கனவே சொல்லி வைத்திருந்த கூலியாட்கள் சரியான நேரத்துக்கு வந்திருந்தபடியால், அவர்களுக்கு செய்ய வேண்டிய பணிகளைத் தெளிவாக சொல்லிவிட்டு, களத்து மேட்டில் அமர்ந்தபடி மேற்பார்வை செய்துகொண்டிருந்தான் சண்முகம். அடிக்கடி அவனது கண்கள் கடிகாரத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தது. எப்போது மதியமாகும், எப்போது அம்மா வருவாள் என்று எண்ணியபடி அவள் வரும் வழியை அடிக்கடித் திரும்பிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் சண்முகம். கூலியாட்கள் மிகவும் தூரத்தில் பணி செய்து கொண்டிருந்தபடியால், 'அம்மா..இன்னிக்கு உன்னை நான் பொறட்டி பொறட்டி எடுக்கப் போறேன்,' என்று தன் காதுக்கு மட்டும் கேட்கும்படியாக சொல்லிக்கொண்டான். நேரம் செல்ல செல்ல, பெற்ற அம்மாவையே புணரப்போகும் எதிர்பார்ப்பில் அவனது இதயம் படபடத்தது. கடியாரத்தின் முட்கள் நகர நகர அவனது பொறுமையின்மை தலை காட்டத்தொடங்கியது. 'இந்த அம்மா ஏன் இன்னும் வரவில்லை?' என்றெண்ணியபடியே அவன் தவிக்கத் தொடங்கினான். சுமார் ஒரு மணிக்கு மேல் கூலியாட்களும் மதிய உணவு சாப்பிட சென்று விட்டனர். களத்து மேட்டில் அமர்ந்து கொண்டு நடக்கப்போகும் நிகழ்ச்சியைப்பற்றி கனவு கண்டபடியே இருந்தான் அவன். நல்ல வேளை, அவனது பொறுமை வெகு நேரத்துக்கு சோதிக்கப் படவில்லை. சுமார் இரண்டு மணியளவில் தூரத்தில் அம்மா சாப்பாட்டுக்கூடையை எடுத்தபடி வருவது தொரிந்தது. சண்முகத்தின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை மலர்ந்தபோதும் சற்று முன்பு 'அம்மா..இன்னிக்கு உன்னை நான் பொறட்டி பொறட்டி எடுக்கப் போறேன்' என்று வாய்விட்டு சொல்லியதை நினைத்து அவனுக்கு சற்று தர்மசங்கடமும் ஏற்பட்டது. அந்த உணர்ச்சிக் குவியல்கள் அம்மா அவனருகில் வரும் வரையிலும் நீடித்தன. "போயி கையை கழுவிட்டு வா ராசா," என்றபடி களத்து மேட்டிலிருந்த ஒரு மரத்தடியில் கூடையை வைத்து விட்டு, காள்களால் அங்கு படர்ந்திருந்த தூசியைத் தள்ளி விட்ட பிறகு, அமர்ந்தாள் விசாலாட்சி. ஒரு வினாடி யோசித்த சண்முகம், சரசரவென்று மரத்தின் மீது ஏறினான். "சாப்பிடற நேரத்திலே எதுக்கு மரத்து மேலே ஏறுறே?" என்று ஆச்சரியத்துடன் கேட்டாள் அவள். "பயிருக்குள்ளே யாரோ நடமாடின மாதிரி இருந்திச்சி," என்றபடி சண்முகம் கண்களை நாலாபக்கமும் ஓட விட்டான். திரும்பிய திசை எங்கும் யாரும் காணப்படவில்லை. கூலியாட்கள் கூட மதிய உணவுக்குப் பிறகு வயலின் நேர் எதிர்ப்புறத்தில் கூப்பிட்டால் கேட்காத தூரத்தில் மரத்தடிகளில் சற்றே இளைப்பாறிக்கொண்டபடியிருந்தனர். நிச்சயமாக இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துக்கு அவர்கள் இந்தப்பக்கம் வர மாட்டார்கள் என்பது அவனுக்குத் தொரிந்திருந்தது. "யாரு பயிரிலே?" என்று விசாலாட்சி கீழேயிருந்து கேட்டாள். "யாருமில்லைம்மா," என்ற்படி ஒரு நிம்மதிப்பெருமூச்சு விட்டபடி மரத்தை விட்டுக் கீழே இறங்கிய சண்முகத்துக்கு திடீரென்று இன்னோரு திட்டம் தோன்றியது. "அம்மா..பேசாமே பம்ப் செட் பக்கத்திலே போயி சாப்பிடலாமா?" என்று கேட்டான். "ஏன்? நீ வழக்கமா இங்கே தானே சாப்பிடுவே?" என்று ஆச்சரியத்துடன் கேட்டாள் விசாலாட்சி. "இன்னிக்கு வழக்கமான சாப்பாடு இல்லையே," என்று சிரித்த சண்முகம்,"நான் தான் இன்னிக்கு பாலும் பணியாரமும் சாப்பிடப்போறேனே!" என்று சொல்லவும், அம்மாவின் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்தது. "இன்னிக்கா?" என்று அவள் தயக்கத்துடனும், கூச்சத்துடனும் கேட்டாள். "ஆமாம்.இன்னிக்கு..இப்போவே," என்று சொன்ன சண்முகம் அவளது சம்மதத்தை எதிர்பாராதவனாக சாப்பாட்டுக்கூடை எடுத்துக்கொண்டு பம்ப் செட்டை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினான். ஓரிரு நொடிகள் அப்படியே தயங்கியபடி அமர்ந்திருந்த விசாலாட்சியும், ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக மெதுவாக எழுந்து மகனைப் பின்பற்றி நடந்தாள். சரியாக பம்ப் செட்டுக்கு வெளியே சாப்பாட்டுக்கூடையை வைத்த சண்முகம் கதவைத் திறந்தபடி அந்த அறைக்குள் வருமாறு அம்மாவுக்கு ஜாடை செய்தான். "பயமாயிருக்குப்பா," என்றவளைன் வலது கையைப் பிடித்து அவளை அந்த அறைக்குள் இழுத்து, கதவைத் தாளிட்டான் அவன். "என்னப்பா இங்கேயா?" என்று அம்மா ஏதோ சொல்ல வருவதற்குமுன் அவளை இறுக அணைத்தான் அவன். விசாலாட்சியின் அழகுக்கு அவளது நாணமும் அழகு சேர்க்க, அவளை சண்முகம் ஆரத்தழுவியபடியே அவளது முதுகு முழுவது வருடியபடி, அவளது உடலைத் தனது நெஞ்சு மீது வைத்து அழுத்தினான். அவளது இரண்டு கொழுத்த மார்பகங்களும் அவனது நெஞ்சுக்கூட்டில் பதிந்து அமுங்கி பிதுங்கின. அவளது காம்புகள் அவளது ரவிக்கையோடு போராடியபடி புடைத்தெழுந்து அவனது நெஞ்சின் மீது குத்தின. அவளது கழுத்தில் ஆசை தீர முத்தமிட்டான் சண்முகம். அவள் உடலிலிருந்து வீசிய பெண்மையின் வாசனை அவனுக்கு மிகுந்த போதையை ஏற்றிக்கொண்டிருந்தது. அவளது கூந்தலிலிருந்து வீசிய அரப்புப்பொடி மற்றும் சீயக்காயின் வாசனை அவனது இன்பவெறியை இன்னும் அதிகமாக்கின. "என் அழகு அம்மா," என்ற சண்முகம் தனது உதடுகளை அவளது உதடுகள் மீது வைத்து ஒரிரு முத்தம் பதித்தான்.
↧