शोएबची टिम सद्ध्या इंग्लंडच्या दौऱ्यावर होती. लंडनला त्याच्या हॉटेलबाहेर सतत दोन दिवस धोधो पाउस पडत होता. प्रचंड थंडी होती. त्याची टिम बर्मिंगहॅमला टेस्ट खेळत होती. तो मात्र दुखापतग्रस्त असल्याने लंडनलाच होता. करण्यासारखे दुसरे काही नसल्याने तो त्याच्या रुममधे तो एकटाच बेडवर लोळत पडला होता.
गेले पाच दिवस शोएबला पायाच्या दुखापतीनी सतावले होते. संघ व्यवस्थापनाने दिलेल्या सक्त ताकीदीमुळे त्याला पुर्ण विश्रांतीचा दिलेला आदेश गांभीर्याने घेउन फिजीओचे ऐकणे त्याला भाग होते.
सतत काहीतरी करत रहाणाऱ्या शोएबला हे विश्रांती प्रकरण जरा अवघड जात होते. त्याला तर चार दिवस हॉटेलरुममधे बेडरेस्ट घ्यायचा सल्ला मिळाला होता. त्यात त्याला वाचन करणे वगैरे भानगडीची अजीबात आवड नव्हती. त्याची करमणुक होती तिन पत्ती व हिंदी सिनेमा पहाणे. तो एकटा होता, त्यामुळे पत्ते खेळणे शक्य नव्हते.
दोन दिवस त्याने सगळे नविन हिंदी सिनेमे पहुन घेतले. सगळ्या मित्र मैत्रिणीना फोन करुन झाले. त्यामुळे शेवटी कंटाळुन त्याने त्याचा लॅपटॉप उघडुन तो नेट सर्फ करु लागला. पोर्नो साईटवरचे बायांचे नागडे फोटो पहाण्यात त्याला फारसा रस नव्हता. इतक्यात त्याचा फोन वाजला.
"हॅलो, हाय शोएब, मी सोनीया बोलतेय. मला ओळखलस? मी तुला काल फोन केला होता. आपण दोन दिवसापुर्वी नेटवर चॅट देखील केले होते. आठवले? मी आज ना तुला ईमेल केला आहे."
"ओ हाय सोनीया! हाऊ आर यु डियर? मला तुझे फोटो मिळाले." खरं तर गेले काही दिवस शोएब हैराण झाला होता. गेले काही दिवस ही मुलगी त्याच्या इमेल आयडीवरुन त्याच्यावर रोज मेलचा भडीमार करत होती. नुकताच घेतेलेला लॅपटॉप त्याला अजुन नीट वापरताही येत नव्हता. सुरवातीला तो अजुन तो सर्फिंग करायला व ईमेल पाठवायला शिकत होता. प्रत्येक वेळी इमेल अकाउंट उघडला की त्याला या सोनीयाचे ढिगभर इमेल मिळत होते.
दोन दिवसापुर्वी त्याला मिळालेल्या मेलमधे सोनीयाने तिचे डझनभर फोटो पाठवले होते. भारतातल्या हैदराबादमधल्या चारमिनारसमोर काढलेल्या त्या फोटोंत एक सडपातळ गोरी एकोणीस वीसची सुंदर तरुणी तिचे काळयाभोर रंगाचे, तिच्या नितंबापर्यंत पोचलेले दाट केस सावरत वेगवेगळ्या पोजमधे उभी होती. काही फोटोत तिच्या डोळ्यावर डिझायनर गॉगल्स होते. काहीत तिने तो कपाळावर सरकवुन तिच्या केसात अडकवला होता. त्या फोटोत तिचे मोठे बदामी रंगाचे तेजस्वी पाणीदार डोळे फोटोग्राफरने छान पकडले होते. तिच्या वेगवेगळ्या भावमुद्रा टिपण्यात तो फोटोग्राफर कमलीचा यशस्वी झाला होता.
तिचा तिच्या नावाला साजेल असा उजळ गोरा गव्हाळ रंग, तिने केलेल्या माफक मेकपने खुलुन दिसत होता. उन्हात उभे राहिल्याने तिच्या गालावर चढलेली लाली, उन्हाने किंचीत पाणावलेले तिचे डोळे, कोरलेल्या भुवया, सरळ नाक, सुंदर जिवणी, हनुवटीवरची डिंपल, तिचे लाल ओठ, त्याखाली असलेला एक नाजुक तिळ, सगळेच देखणे होते. काही फोटोत तिच्या किंचीत उघड्या ओठातुन तिचे पांढरे शुभ्र दात डोकावत होते. मोत्यासारखे दात व तिची नाजुक जीभ त्या फोटोत दाखवण्यात फोटोग्राफरने त्याचे कौशल्य पणास लावले होते.
आधुनीक प्रिंटची शिफॉनची तलम साडी ती मुलगी इतक्या कौशल्याने नेसली होती की अंगाला चिकटलेल्या साडीतुन दिसणारे तिच्या प्रमाणबद्ध उन्नत उरोजाचे ट्विन टॉवर कुणाच्याही काळजाचे ठोके चुकवण्यात समर्थ होते. तिच्या स्लीव्हलेस ब्लाऊजमधुन दिसणारे तिचे दंड, तिची बारीक नाजुक कंबर, पुष्ट प्रमाणबद्ध नितंब, साडीच्या पदराआड दिसणारे तिचे सपाट पोट, त्या आडुनही दिसणाऱ्या त्या तिच्या बेंबीची अस्पश्ट छाया तिचा सेक्स अपिल खुलवत होती.
सुंदर पोरींचे गांडीपर्यंत पोचणारे लांब दाट केस हा शोएबचा वीक पॉंइंट होता. त्यात ते काळ्या रंगाचे व सरळ असले तर त्याला ते भयंकर अपिल होत. अशी मुलगी वा बाई कुठेही दिसली तरी तो तिला वेड्यासारखा पहात राही. तो शाळेत जी काही वर्षे गेला त्याला प्रमुख कारण होते त्याला तिथे खेळायला मिळणारे क्रिकेट व त्याला इंग्लिश शिकवणारी त्याची एक टिचर. ती दिसायला चांगली होती पण शोएबला ती आवडायची तिच्या लांब सरळ केसामुळे!
गेले पाच दिवस शोएबला पायाच्या दुखापतीनी सतावले होते. संघ व्यवस्थापनाने दिलेल्या सक्त ताकीदीमुळे त्याला पुर्ण विश्रांतीचा दिलेला आदेश गांभीर्याने घेउन फिजीओचे ऐकणे त्याला भाग होते.
सतत काहीतरी करत रहाणाऱ्या शोएबला हे विश्रांती प्रकरण जरा अवघड जात होते. त्याला तर चार दिवस हॉटेलरुममधे बेडरेस्ट घ्यायचा सल्ला मिळाला होता. त्यात त्याला वाचन करणे वगैरे भानगडीची अजीबात आवड नव्हती. त्याची करमणुक होती तिन पत्ती व हिंदी सिनेमा पहाणे. तो एकटा होता, त्यामुळे पत्ते खेळणे शक्य नव्हते.
दोन दिवस त्याने सगळे नविन हिंदी सिनेमे पहुन घेतले. सगळ्या मित्र मैत्रिणीना फोन करुन झाले. त्यामुळे शेवटी कंटाळुन त्याने त्याचा लॅपटॉप उघडुन तो नेट सर्फ करु लागला. पोर्नो साईटवरचे बायांचे नागडे फोटो पहाण्यात त्याला फारसा रस नव्हता. इतक्यात त्याचा फोन वाजला.
"हॅलो, हाय शोएब, मी सोनीया बोलतेय. मला ओळखलस? मी तुला काल फोन केला होता. आपण दोन दिवसापुर्वी नेटवर चॅट देखील केले होते. आठवले? मी आज ना तुला ईमेल केला आहे."
"ओ हाय सोनीया! हाऊ आर यु डियर? मला तुझे फोटो मिळाले." खरं तर गेले काही दिवस शोएब हैराण झाला होता. गेले काही दिवस ही मुलगी त्याच्या इमेल आयडीवरुन त्याच्यावर रोज मेलचा भडीमार करत होती. नुकताच घेतेलेला लॅपटॉप त्याला अजुन नीट वापरताही येत नव्हता. सुरवातीला तो अजुन तो सर्फिंग करायला व ईमेल पाठवायला शिकत होता. प्रत्येक वेळी इमेल अकाउंट उघडला की त्याला या सोनीयाचे ढिगभर इमेल मिळत होते.
दोन दिवसापुर्वी त्याला मिळालेल्या मेलमधे सोनीयाने तिचे डझनभर फोटो पाठवले होते. भारतातल्या हैदराबादमधल्या चारमिनारसमोर काढलेल्या त्या फोटोंत एक सडपातळ गोरी एकोणीस वीसची सुंदर तरुणी तिचे काळयाभोर रंगाचे, तिच्या नितंबापर्यंत पोचलेले दाट केस सावरत वेगवेगळ्या पोजमधे उभी होती. काही फोटोत तिच्या डोळ्यावर डिझायनर गॉगल्स होते. काहीत तिने तो कपाळावर सरकवुन तिच्या केसात अडकवला होता. त्या फोटोत तिचे मोठे बदामी रंगाचे तेजस्वी पाणीदार डोळे फोटोग्राफरने छान पकडले होते. तिच्या वेगवेगळ्या भावमुद्रा टिपण्यात तो फोटोग्राफर कमलीचा यशस्वी झाला होता.
तिचा तिच्या नावाला साजेल असा उजळ गोरा गव्हाळ रंग, तिने केलेल्या माफक मेकपने खुलुन दिसत होता. उन्हात उभे राहिल्याने तिच्या गालावर चढलेली लाली, उन्हाने किंचीत पाणावलेले तिचे डोळे, कोरलेल्या भुवया, सरळ नाक, सुंदर जिवणी, हनुवटीवरची डिंपल, तिचे लाल ओठ, त्याखाली असलेला एक नाजुक तिळ, सगळेच देखणे होते. काही फोटोत तिच्या किंचीत उघड्या ओठातुन तिचे पांढरे शुभ्र दात डोकावत होते. मोत्यासारखे दात व तिची नाजुक जीभ त्या फोटोत दाखवण्यात फोटोग्राफरने त्याचे कौशल्य पणास लावले होते.
आधुनीक प्रिंटची शिफॉनची तलम साडी ती मुलगी इतक्या कौशल्याने नेसली होती की अंगाला चिकटलेल्या साडीतुन दिसणारे तिच्या प्रमाणबद्ध उन्नत उरोजाचे ट्विन टॉवर कुणाच्याही काळजाचे ठोके चुकवण्यात समर्थ होते. तिच्या स्लीव्हलेस ब्लाऊजमधुन दिसणारे तिचे दंड, तिची बारीक नाजुक कंबर, पुष्ट प्रमाणबद्ध नितंब, साडीच्या पदराआड दिसणारे तिचे सपाट पोट, त्या आडुनही दिसणाऱ्या त्या तिच्या बेंबीची अस्पश्ट छाया तिचा सेक्स अपिल खुलवत होती.
सुंदर पोरींचे गांडीपर्यंत पोचणारे लांब दाट केस हा शोएबचा वीक पॉंइंट होता. त्यात ते काळ्या रंगाचे व सरळ असले तर त्याला ते भयंकर अपिल होत. अशी मुलगी वा बाई कुठेही दिसली तरी तो तिला वेड्यासारखा पहात राही. तो शाळेत जी काही वर्षे गेला त्याला प्रमुख कारण होते त्याला तिथे खेळायला मिळणारे क्रिकेट व त्याला इंग्लिश शिकवणारी त्याची एक टिचर. ती दिसायला चांगली होती पण शोएबला ती आवडायची तिच्या लांब सरळ केसामुळे!